Bir zamanlar; bana, iyimserliğimden dolayı polyanna diye isim takmışlardı.
Depresyonda olmadığım zamanlar, olumsuzluklar karşısında daima olaya iyi tarafından bakmaya çalışırım. Her şerde bir hayır vardır diye düşünürüm.
Ölüm haberi aldığımda her insan gibi üzülürüm. Ancak beklenmedik ani ölümler beni daha çok üzer.
Trafik kazasında hayatını kaybedenler veya ani kalp krizi sonucu bu dünyadan ayrılanlar için farklı bir üzüntü duyarım. Onların ölümlerinin ardından geride kalan herkesi ve her şeyi düşünürüm; çünkü belirsizlik beni çok rahatsız eder. Çocukları yine özel okula gidebilecek mi? Dükkanı kim açacak? Ödenecek çeki var mı? Alacağı varsa, kim alacak? Evi kira ise ev sahibi geride kalanlara nasıl davranacak? Vs.vs.
Ölen kişi, öbür dünyadan bizi seyrediyorsa neyin nasıl olmasını isterdi acaba? Pişmanlıkları, keşkeleri var mıydı?
Onların hayatı aniden bıçakla kesilmiş, yarım kalmıştı. Son bir defa diye başlayan bir cümle kurma şansını yakalayamadılar diye düşünürüm.
Beni tanıyanlar bilir; son yıllarda herkes kanserden korkarken ben korkmam, severim onu. Hatta saygı bile duyarım. Şaşıracağınızı biliyorum ama kanser hastalarının çok şanslı olduklarını düşünürüm.
Bundan sonraki zamanınızı kendi adınıza nasıl değerlendireceğinize karar verme lüksüne sahip olduğunuzu bir düşünsenize. Her kula nasip olmaz böyle bir lüks. O nedenledir ki ben kanseri severim, bu hastalığa yakalanana da saygı duyarım. Tanrı’nın sevdiği kuluymuş derim.
Tanrı, kanser olan kişiye tedavi süreci boyunca yaşamını tekrar gözden geçirme şansı tanımış. Kanserli kişi kemoterapi alıp dinlenirken sakin sakin geçmişini düşünebilme şansına sahip. Yaptığı hataları düzeltmesi için bir fırsat verilmiş ona. Yapmak isteyip de ertelediği işlere başlama şansına sahip. Pişman olduğu şeyler için özür dileme şansına sahip, söyleyemediği dile getiremediği duygularını söyleme şansına sahip. Af dileme şansına da sahip, sevdiğini kucaklama şansına da sahip, öfkesini kusma şansına da sahip. Tanrı kanserli hastaya fırsat şansı vermişken; neden kanserden korkulur ki?
Bunun içindir ki kanserden korkmam, ürkmem. Benim için kanser ölümcül bir hastalık değildir, aksine tekrardan yeni bir başlangıçtır. Benim asıl korkum fırsat tanınmadan, son bir şans verilmeden yaşanan ölümcül bir hayat.
Görüşmek üzere;
