SON UMUDUMUZ YİNE ÖĞRETMENLERİMİZ

Sevgili öğretmenlerimiz bu konuları daha önce de yazdık ama…
Çaresiz kaldık, yine yazıyoruz.
Bu toplumu yine sizler ileriye taşıyacaksınız.
Sevgili öğretmenlerimiz dağıldık, dağıldık, savrulduk adeta.
Sap ile saman birbirine karıştı.
Kim öğrenci kim öğretmen tanıyamaz olduk.
Toplumumuzda ne sevgi kaldı ne saygı.
Yazık ettik bu memlekete, bu topluma
Bu gidişi düzeltecek olan yine sizlersiniz.
Sizlere inanıyoruz güveniyoruz.
İşe kendimizden başlayalım lütfen
Kendimize bir çeki düzen verelim.
Keselim şu saçı sakalı.
Ne o öyle Humeyni gibi.
Bizim Arap’ la Arapça ile ne işimi olabilir ki?
Giyimimizi örnek alınacak bir duruma getirelim.
Elimize kitap, dergi, gazete alalım.
Cep telefonumuza bağımlı duruma gelmeyelim lütfen.
***
Varsa yoksa ana dilimiz, varsa yoksa Türkçe'miz.
Şu Türkçe'mizi çok ama çok güzel konuşalım ve yazalım.
Öğrencilerimize her yönümüz ile örnek insan olalım.
Varsa yoksa matematik diyelim.
Her şeyin temeli matematik.
Matematik bilmeyen toplumlardan bir şey olmuyor.
Şu müzik, Resim ve Beden Eğitimi dersi öğretmenlerine de çok iş düşüyor.
Çocuklarımızı topluma hazırlayacak olan dersler öncelikle bunlar sanki.
Bütün bu konuları elbette çok iyi yapan ve yaşayan öğretmenlerimiz var.
Sözümüz onlara değil kuşkusuz..
***
Sevgili öğretmenler bilgisizlik diz boyunu aştı.
Biz bütün bu savrulmaların faturasını ödeyeceğiz.
Ne olur, zararın neresinden dönersek kârdır.
Laik toplum ve devlet yapımızı kaybettik.
Cumhuriyetin kırıntıları ile yaşıyoruz.
Her şeyimizi kaybettikten sonra vay biz ne yaptık diyeceğiz ama ne çare.
Bu Cumhuriyet akıl ve bilimle kuruldu.
Akıl ve bilim ile devam edelim.
Ama her şeyi düşüncesizce harcıyoruz.
***
DÜŞÜNMEYE ÇOK AMA ÇOK GEREKSİNİMİZ VAR
Öğretmen Kayserili öğrenciye sormuş:
– Söyle bakalım Ali; iki kere iki kaç eder?
   Ali, biraz düşündükten sonra öğretmenine sormuş:
– Öğretmenim alırken mi; satarken mi?
***
Çocuklarımız bir harika. Onlara kıymayalım.