Haberler
Güncel
Zihinsel Engelli İki Kardeşin Dramı

Zihinsel Engelli İki Kardeşin Dramı

Muğla'da yaşayan Osman ve Sadullah Kabayel kardeşlerin halleri içler acısı. Evleri yanan ve şuan eski belediye lojmanında yaşam mücadelesi veren kimsesiz ve zihinsel engelli iki kardeşin hayatları yürek burkuyor. Yiyecek yemek dahi bulamayan Kabayel kardeşlerin kaldıkları yerde ise ne su var nede elektrik. Okuma yazma bilen Sadullah ise abisi Osman'a sarılarak 'Biz ölene kadar birbirimizi bırakmayız. Biz birbirimize hem anne, hem baba, hem arkadaş, hem de kardeşiz. Bazen aç susuz yatıyoruz. Tek isteğimiz bize yardım edilmesi' diye konuştu.

sed medya

PAYLAŞ

02.10.2020 10:48
Güncelleme: 02.10.2020 10:48
1414

Gerçek FethiyeEditör

TAKİP ET

Muhabirimiz Ferdi Yavuz'un haberine göre; Muğla’nın Menteşe İlçesi’ne bağlı Kafaca Mahallesi’nde yaşayan zihinsel engelli Osman (56) ve Sadullah (53) Kabayel kardeşler tam bir sefalet içinde hayatlarını sürdürüyorlar. Evleri yanan ve şuan eski belediye lojmanında kalan zihinsel engelli kardeşlerin evlerinde elektrik ve su yok. Banyolarını caminin tuvaletinde yapan kardeşler yine içme sularını da caminin çeşmesinden tedarik ediyorlar.
Suları ve elektrikleri kesilmiş!
Zihinsel engelli kardeşlerin evlerinde su ve elektrikte yok. Yaklaşık bir yıl önce kaldıkları yerin su ve elektriği kesilmiş olan kardeşler, banyolarını cami tuvaletinde yapıyorlar. İçtikleri suyu ise yakınlarında bulunan caminin çeşmesinden kullanıyorlar.
“Bizi ancak ölüm ayırır”
Bir dram filmine konu olacak türden hayat sürdüren kardeşlerin yaşamı yürekleri parçalıyor. 1995 yılında annelerini, 1997 yılında ise babalarını kaybeden 6 kardeşten Osman ve Sadullah Kabayel’in, üç kardeşi hayatını kaybetmiş. Dört yıldır baş başa yaşayan Sadullah ve Osman, adeta birbirlerine el ayak oluyorlar. Sadullah, gücünün yettiği kadar pazardan ve marketten alışveriş yaparken, Osman ise bir piknik tüpünde elinden geldiği kadar yemek yapmaya çalışıyor. İlkokulu bitiren Sadullah, abisi Osman’a sarılarak “Bizi ancak ölüm ayırır. Abim bana, ben abime bakmaya çalışıyoruz. Anamız yok, babamız yok, kimsemiz yok. Bazen aç yatıyoruz. Komşular yardım ediyor. Tek isteğimiz içinde elektriği, suyu olan bir ev. Devletimiz bize yarım etsin.” diye konuştu.
Yiyecek yemekleri bile yok
Kendilerine bakacak biri olmayan engelli kardeşler, çoğu zaman yiyecek ekmek ve yemek bile bulamıyorlar. Durumları günden güne daha kötüye giden kardeşlere, köylüler ve muhtar yardım ediyor. Evlerinde mutfak, masa, sandalye olmayan kardeşler, buldukları yemekleri ayakta yiyor.
“Tek isteğimiz bu çocuklara sahip çıkılması”
Kafaca Köyü Muhtarı Ömer Gülgün, yaptığı açıklamada köylü olarak tek isteklerinin iki kardeşe sahip çıkılarak gerekli ev ve diğer ihtiyaçlarının giderilmesi olduğunu dile getirdi. Muhtar Gülgün; “iki kardeşte zihinsel engelli ve çok mağdurlar. Bizler köylüler olarak elimizden geldiğince yemek götürüyoruz ve ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyoruz. Ama bakıma muhtaç oldukları için çok zor hayatları var. Yetkililerin bu aileye sahip çıkması gerekiyor. Valimiz, kaymakamımız, belediye başkanlarımız bu çocuklara sahip çıksınlar. Allah rızası için bu aileye el uzatsınlar.” diye konuştu.