Neslican

Sen hiç ölümle burun buruna geldin mi???
Dört yaşında ki çocuğuna kötü davrandin mı mesela;
senden nefret etsin de, gittiğinde üzülmesin diye..
Aileni, en yakın arkadaşına emanet edip, vaadlerde bulundun mu hiç??
Sabahlara kadar ağlayıp,ertesi gün gülücükler dağıttın mı sevdiklerine??
Herkese tek tek veda mektubu yazdin mı??
Sorguladın mı adaleti??
Niye ben deyip,isyan ettin mi şuursuzca??

Öyle zordu ki tarifi yok..
Nasıl bir güç vermişti Rabbim üstelik 

Olur olmaz bir çok şeye üzülüp,
Bağıra bağıra ağlarken buldum yine kendimi..
İnsanoğlu işte, unutur herseyi;
Hayatta her şeyin bir sebebi, 
Herkesin bir görevi var biliyorum
Ama
Unutmuştum, 
hatırlattı güzel melek NESLİCAN ...
Umarım mücadelen pes edenlere güç olsun
 Işıklarda uyu...
Rabbim Ailene, sevenlerine sabır versin...

Kendimden özür diliyorum şimdi;
Hırpaladım yine boşu boşuna kendimi...

Şükür edecek o kadar çok şey var ki oysa ŞU kısacık hayatta

Önce Kendini sevmeli insan;
Bahşedilen bu hayatı dibine kadar yaşamalı..
Yarın yok belki
Bugün sarılmalı sevdiklerine..
Sorgulamadan,yargılamadan, 
Ayıplamadan..
Kötü olanı görmezden gelip 
 güzellikleri   biriktirmeli.. 

Kabul ediyorum, çok zor çoğu zaman.. 
Yine de, güne uyanmanın Ne mucizevi birşey olduğunu hatırlamalı,
Her bitiş yeni bir başlangıç
unutanlara hatırlatmalı, depresyon anında..
 
Çok sevmeli;
elini,kolunu ,bacağını,gözünü dudağını, kulağını bile ..
her uzvunu...
Ona  dair olan herşeyi

 Sağlıklı yaşamın, verilen bir armağan olduğunu unutmadan yaşamalı..
minnet duymalı yaradana,
saygı duymalı yaradılana 

Son belli zaten 

Hiç son yokmuş gibi pes etmeden
Bugün son muş gibi erdemli yaşamalı

Hayatınız mucizelerle dolsun