YAKMA BENİ ÇOCUK

Bazen ısınmak için ateş yetmez
Üşür ise yüreğin
Ne çıkar ellerin titremesinden
Umudun var ise sarılacak

Öyle masum bakıp da yakma beni çocuk
Utandırma beni üzerime aldığım hırkadan
Herkes eşit doğsaydı keşke anadan
Öyle boyun büküp bakma çocuk

Başını yere eğip bakınca toprak utandı
Gökyüzünde yıldızlar üşüdü
Susma çocuğum haykır susma, susma
Küflü ekmekler düşerken nasibine

Öyle ağlamaklı bakma çocuk yüzüme
Aldığım her nefes gider gücüme
Utanma ne olur sensin asıl onun kulu
Tükensin seni bu hale koyanın soyu

Bakma öyle ağlamaklı yüzüme çocuk
Utanırım çatlak ellerinden
Yırtık pabuçlarından ve gururundan
Utanırım çocuk utanırım ben

Senin suçun değil ki! Bu düşkünlük
Bilmem ki!
Hangi ananın masum bebesisin sen?
Dün değil, düşte değil hem de bugün de

Bırak o gözlerindeki yaşı
Aksın benim avuçlarıma
Bu yaşta bu çaresizlik
Senin suçun değil ki
Yakma, yakma 
O masum bakışınla beni çocuk

Kim bilir?
Kim bilir?
Kaç gece aç uyudun bu sokaklarda?
Vicdan merhamet kalmamış insanlarda
Bakma
Bakma öyle masum yüzüme
Utanıyorum
Utanıyorum senden çocuğum