SÜRGÜN

Ben düş değil
Düşlerin ortasına düşmüş düşkün
Takvim yaprakları
Sarılara sarılırken,
Sürgün gider bütün gülüşler
Her birimiz ayrı ayrı düşlere sarılır
Kucak kucak özlemlerin,
Dumanı tüter ruhumuzda

Yüz yıllarca iz bırakıp da gidenler
Uyanı verin birden içimizde
Anlarız o zaman izlerimizin 
Geçmişimizin izleri arasında kaybolacağını
Acılar doğar acılardan
Koşar da gelir,kaybolan yılların arasından

Zamansız kaybolan da gelir
Kaybolan yılların arasından
Gelir de bakar,geçmişin arasından
Bir el uzatıp merhem olur
Merhabayla sevdiğinin yarasına
Karşı koyuyorum
Gönüllerden sürgün olmaya

Razıyım yüreğimi geçtiğiniz yollarda 
Sürükleyerek eskitmeye
Yıllardır içimde demlenen,
Özlemle merhabalar dizerim
Sevdiklerimden kalan yaralarımın üzerine
Tazelen yeşeren filizlere
Kurşunlar  yağdırsan da
Eyvallah der doldururum
Hepsini sol yanıma