SAKIN ÖLME ANNE

Beni sensiz bırakıp da gitme
Her gelişimde seni evinde bulayım
Ben senin koşulsuz sevgine bağımlıyım
Senin yüzüme açtığın kapı benim cennetim

Sakın öleyim deme anne
Her canım yandığında sana koşarım
Konuşur, konuşur rahatlarım
Üzüntülerimin yüreğini parçaladığını bilirim

Canını sıkan her şeyi yine anlat bana
Her gün belki çıkıp gelirim diye bakarsın yola
Her gece beni düşünüp emanet edensin Allah’a
Çoğu geceler beni görensin rüyanda

Bilirim kardeşlerimin beni sevmeni kıskandığını
Özledikçe yüreğinin sızlayıp gözlerinin ıslandığını
Dediler kızına kovayla veriyorsun yumurtaları
Sustun için yanarak duymazdan geldin onları

Sakın öleyim deme anne
Kapanmasın ana sıcaklığının kapıları
Yaşatma bana sensizliğin acılarını
Senden başka bekleyen olmaz yollarımı

Bilirim çocuklarının içinde yerimin başkalığını
Beni içinde başka bir yere sakladığını
Yaşadığımız acıları, hatırlayıp ağladığını
Sırlarını benden başkasına anlatamadığını

Sana uğramadan gidersem susturamam vicdanımı
Sanırlar ki vardır senden bir çıkarım
Zaman zaman her evlat gibi ben de kırılırım
Bir zaman kendimi sensizlikle cezalandırırım

Sakın beni bırakıp da gideyim deme anne
Çok zaman sığmam kendi evime bile
Belki sevgimi yeterince getiremedim dile
Çok bayramlar geçirdin yolumu bekleye bekleye

Kapanmasın bana sevgiyle açılan kapıların
Bak yine çağlaya durdu diktiğin ağaçların
Koşuşur ortalıkta bütün tavukların
Sen geçmişten geleceğe umutlarım

Hep dumanı tütsün bu bacanın
Üzülme yalnızım diye
Gelip gidiyor bütün çocukların
Sen her şeye rağmen şanslı bir anasın

Sakın anne sakın beni bırakıp da gitme
Bekle bizi, o güzel gülüşünü geçir de yüzüne
Çık bahçeye otur güneşe
Yine gururla bahset bizden, gelen misafirlere

Hep dışarıda kaynasın kara tencere
Açılmış yine bahara pencere
Huzurla kulak ver kuşların sesine
Yetişirim ben sohbetin en güzel demine
Sağlıcakla hep beni bekle anne