Öksüz duyguların otağında
Sevim Tutar Arıcak
- 562
Belkilerim var benim
Sessiz ve kimsesiz
İsimsiz yalnızlıklar
Küskün kırgınlıklar içinde
Belki, belki yanıldım
Yanıldım ben
Yere göğe sığdıramadığım
O sevgiyi gerçek sanarak
Yanıldım belki
Düşlerin gölgesinde avunarak
Kucak kucak büyüttüm içimde
Beni kandıran o sevinci
Gülmedim belki kocaman
Kimseler bilmesin diye
İçimde besledim,
Besledim
Beni benden edecek kadar
Gidemedim belki
Yıllardır alıştığım özleminden
Öldüremedim
İçimden beni öldüren seni
Belki isteseydim, isteseydim
Sevgiden başka zenginlikler
Duygudan başka, duygudan başka
Hepsi koşacaktı peşimden
Arkanda okunmamış bir kitap gibi
Bir kitap gibi
Kaldım belkilerim ile ben
Değersizleşir seven gönlüm
Sevmeyi bilmeyenlerin otağında