İNANA İNANA

Yenilmişim içimdeki boşluğu
Otursam da altın yaldızlı koltuklarda
Hangi güç götürür beni
Özlediğim huzura

Ne menem şey bu para
İnsanlar arasında açar çok yara
Kolayca uçursa da uzak diyara
Çare olmaz içindeki yalnızlığa

Haz duymayacaktın güçten yana
Ezilirsin zamanın altında
Uyuyamazsın ölümün çığlıkları kulaklarında
Uyanır bölünür rüyaların gecenin ortasında

Bak şöyle bir bak
İnsanların yüzlerinde okunan acılara
Alınır mı huzurlu bir gülüş?
Toprağın altına sığmayacak saltanata

Geldik gidiyoruz
Geride kalacak inandığımız ne varsa
Kaptırdık bütün çılgın kahkahaları
Utanmaz bir yalancıya inana inana