Gurbet

Ne kadar güzel olursa olsun
İstemem ben gurbet elleri
Sürünsem de bildiğim topraklarda
Yürürüm korkmadan kendi sokaklarımda

İstemem ben gurbeti
Ellerimle tutmak için cenneti
Sıraya dizerek umutları
Kucaklarım bütün bildik yüzleri

Yaşlanınca
Kediler köpekler bile tanımalı beni
Öldüğümde diktiğim ağaçlar yas tutmalı
Saçlarını okşadığım çocuklar
Gülümseyerek el sallamalı arkamdan

İşte sırf bu nedenle
Ölmek istemem, beni bilmeyen ellerde
Bir hüzünlü tebessüm ile
Büyütmeliyim küçücük yüreklerde

Yaşatılmalıyım hep aynı yerde
Ve aynı değerlerde
Kendi memleketimde,
Kendi memleketimde
Ölmeliyim günün birinde