GÜNEŞ TOPLAYIP IŞIKLARINI GİDİYOR
Sevim Tutar Arıcak
- 1692
Her geçen gün seni benden uzaklaştırıyor
İçimdeki çocuk hıçkıra hıçkıra ağlıyor
Sözlerin yüreğimi defalarca çiziyor
Senden uzakta yaralarım iyileşmiyor
Acım her geçen gün
Daha da derine iniyor
Dönüp güneşe bakmıyor
Bu ayrılık benim gönlüme sığmıyor
Dört bahar geçti üzerinden
Çiçeklerim açmıyor
Bütün tohumlar toprağa hasret bekliyor
Bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyor
Bana sensiz güneş doğmuyor
Yüreğim yüreğine sevginin,
Bağladıkları olarak koşuyor
Ayak bastığım topraklar iç çekiyor
Güneş toplayıp ışıklarını gidiyor
Dağların arkasında kayboluyor
Yine bana karanlık kalıyor
Akşam ezanı okunuyor
Vakit namazı kılınıyor
El ayak çekilip,ışıklar sönüyor
Yine gönlüme hasretin çöküyor
Yalnız ellerim ayaklarım değil
Dilim de bağlanıyor
Gönlüm sana varan bir yol arıyor
Sevim Tutar Arıcak