GİDİYORUZ

Uğramışız hazimete
Gidiyoruz kıyamete
El açarlar yetime
Sakın uğramayın semtime

İnsan dayanır mı bu eziyete?
Adınız olmadıkça zarafette
Bu günler geçecek elbette
Umudu içeceğiz şerbette

Suç mu buluşmadıysak aynı fikirde?
Umut yeşerir benim şehrimde
Güneş göreceğiz sınırsız güçte
Bindik kurtuluş trenine gider İlim-e

Öze varırız halk Türkülerini söyledikçe
Neye yarar zenginlik kadere tat vermedikçe
İnce olacak insan ruhu ince
Karanlık aydınlanmalı insanı sevince

Hakikat bu değilse gerçekte
İnsanlar seviniyorsa gidişine
Soramıyorsan nedenini yüzüne tükürene
Yazık olmuştur bunca yıl tükettiğin ömre

Büyük olup da olmadıkça çare
O Müslümanı nasıl kabul eder kâbe?
Otuz ramazan-ı bölüp de üçe
Yüz sürenim vicdanımın sesine

Acımıyorsa o vicdan düşmüşün sesine
Alacaklı olup da daha çöküyorsa üstüne
Allah’ın kapıları kapalıdır senin ibadetine
Bir gün tükürürler vicdanının yüzüne

Hangi kul hak eder bu zulmü?
Hangi kula kalmış dünyanın mülk-ü
Güç ben-de deyip yürütürsün sözünü
Hiç aklına getirmez misin ölümü?

Yakıp biriktiririm bu bacanın külünü
Yaldızlı saraylara değişmem ben köyümü
Allah’a dönerim her gece yüzümü
Gözyaşı diye bildim ben üzümü
Ezildikçe alıp beni benden götürdü

Esirgemem haklıysam kimseden sözümü
Kimseye emanet edip de gidemem öksüzümü
Vermem, veremem
Değerlerimden ödün, oysanız da iki gözümü

Dökerim kalemden kâğıda sözümü
Kendimden üstün tutarım kendi özümü
Kendi dilimde ararım çözümü
Sorarım kendime
Boşa mı tükettim koca ömrü?

Küskün değilim hiç kadere
Yenileceğim er ya da geç bir nefese
Bütün arzuları yerleştirip yerine
Veda edeceğim bir gün kendime