CAHİLSİN ÇOCUK

Bir gün herkes gibi ben de öleceğim
Ve o gün sen öksüz
Ben ölümsüz olacağım pişmanlıklarında
Çürütüyor bağrımı acı nefesim
Kızsam da bağrıma yazılmış kokun

Cahilsin daha sen büyümedin sen çocuk
Bu kadar asi duruşun acı veriyor canıma
Ne söyledimse anlatamadım sana analığı
Yaşamak gerek en az benim kadar

Sen olmasaydın çekilir miydi bu çileli ömür?
Sürgün edilmiş bütün söylediğim ninniler
Ayıpların bütün yüzü dışarı döner
Hiç düşündün mü?
Bağrıma düşürdüğün ateş nasıl söner?

Ulaşamadım ben sana
Tutamadım ellerinden
Kızgın korlar gibi yaktın ellerimi
Bu nasıl kin öfke ve nefret?
Yaş aldıkça sen de söneceksin elbet

Ben de tıpkı sen gibi gençken
Fakiri beğenmezdim
Zengine yetişemedim
Ters düştüm rüzgâra bilmedim üşüdüğümü
Ve yıllar sonra anlıyorum yaşımın çaresizliğini

Sen uykudayken duranım duaya
Bu kadar vefasızlık yakışmıyor bir çağa
Hangi ölüm kaldırır seni ayağa?
Ben ölüyken bile dilerim taş değmesin ayağına

Bir ağız tadıyla oturamadık eksiksiz soframıza
Nereden gelip girdi bu soğukluk aramıza?
Bildim gibi ama yollarım bu ayıbı Allah’a
Sakladım söyleyemediklerimi bağrıma
Bu kadar yoldan çıkmış söz acı verir inancıma