BÜYÜK ABİ

Birçok evde büyük abi var
Neden küçükler değil de büyük abiler önemsenir?

Neden büyük abiler küçükler için
Baba değerindedir toplumumuzda?

Bir anne baba için ne anlam taşır evin büyük oğlu?

Bir babanın ilk çocuğu erkek olduğunda neden
Yüreği sevinç ile dolar?

Bazı babaların oğlum oldu şükürler olsun diye gizli gizli,
Sevinç gözyaşları döktüğünü göreniniz vardır belki.

Bu yazdıklarımı anne baba olup da bu duyguları,
Hissedenler daha iyi anlayacaklardır.

Anlatmaya çalıştığım büyük abiyi abladan ayırmak değildir,
Büyük abla da küçüklerin annesi gibidir.

Bizler toplum olarak ata erkil yetiştirildiğimiz için
Büyük abi büyük ablaya göre daha çok anlam ve sorumluluk yüklenir.

Meselâ babanın yanlış attığı bir adımı büyük abi babaya hatırlatıp,
Yanlış olduğunu baba ile tartışabilir.

Yanlış kararlarına tepki verebilir, bu yüzden büyüklerin izlediği yol önemlidir.
Küçükler büyüklerin izlerini takip ederek ilerlerler.

Bazı yabancı ülkelerde ilk çocuğun eğitimi için aileler bütün enerjilerini harcarlar,
Zira küçükler onu model alırlar.

Ve ilk çocuğun ardından doğanların terbiye eğitimine özel çaba harcamazlar,
Çünkü ilk çocuk ne yaparsa küçükler onun yaptığını yaparlar.

Yabancılar bizlere göre bilimsel olarak bu durumun deneme yanılma yöntemiyle,
Daha erken farkına varmışlar.

Aslında durum bizde de aynı fakat biz bu durumun farkında değiliz belki.

Nereden aklıma esti bilmiyorum böyle bir yazı yazmak.
Büyük abi diğerlerine göre erken büyür, olgunlaşır.
İlle de baba rolü zayıf olan ya da babaların olmadığı evlerde yükü ağır,
Abi ve abla vardır.
O yükü taşımayanlardan bahsetmiyorum elbette.

Geceleri yatağa girince uyuyamayan ya ailemden birisine bir şey olursa diye,
Endişelenen bir abi ve abladan küçüklerin haberi olmayabilir…

Aynı ölçüde küçüklerini hiç sahiplenmeyen, onlara yol göstermeyen,
Onları incitenler de yok değil.

Yıllar geçip giderken aile bağları da ağır ağır çözülüyor, farkına bile varmadan.
Araya başkaları ve çıkarlar giriyor.

Yine de şükür edelim Osmanlı dönemindeki padişahlar gibi hepsini boğdurup öldürmüyorlar.
Oysa güçlü sevgi dolu bir aileye sahip olabilmek yeryüzünün en büyük zenginliğidir.

Kiminle yiyip içtiğin değil, öldüğünde salını kimin taşıdığı, yokluğun kimin canını daha fazla,
Yaktığıdır önemli olan.

Zannetmeyin her küs kardeş diğerinden düşman, sadece çok kırılmış ve 
Kendisini korumaya almıştır. İnsanlar bir birleriyle konuşmasalar da 
İçerden gönülden bir birlerine bağlıdır. Tabii bu durum herkes için aynı olmayabilir.

Büyük abi baba olmadığı zaman babanın yerini doldurmak için erken büyüyen ve
Yükünün ağırlığı altında beli bükülen ve hep yalnız kalıp kalabalıkmış gibi görünmeye çalışandır.
Küçüklerine bir şey olduğunda sessizce için için ağlayandır çünkü o küçüklerinin masumiyetine,
Şahit olandır. 
Zamanla o güzelliklerin samimiyetin bağların nasıl zayıflayıp koptuğunu bilendir.
Hatası yok ise kırıla kırıla var ise o ağır yükün altında ezile ezile yolun sonuna varandır.
Çocukken aynı kaba kaşık salanlar, aynı yorganı döşeği paylaşanlar, aynı nedenden ötürü,
Birlikte ağlaşanlar kalben aslında hiç ayrılmazlar ayrılmış gibi görünürler. Bir bütünün,
Parçasıdır onlar, ne büyük ne de küçükler ayrı ayrı durduğunda hiçbir anlam ifade etmezler.

Bir araya geldiklerinde ressamın tuvalinde duran en güzel tablosu olur. Araya girenler bir cila,
Görevi görürlerse bu resim paha biçilmez ve herkesin sahip olmak isteyip de almaya gücünün,
Yetmediği bir resim olur.

Bazen ana babaların düşünemedikleri yerde büyükler onların yerine düşünebilmeli.
Küçükler incitse de büyükler her daim affedici olmalı, tabii küçükler onların yokluğunun,
Ne derin bir boşluk olduğunu anlayana dek iş işten geçmiş olur. İşte o dolmayan boşluk
Bazen küçüklerin bazen de büyüklerin vicdan azabı olarak insanın omuzlarına yük olarak,
Biner ve omuzları çöker beli bükülür.

Yürüdüğümüz hiçbir yol sonsuz değildir, elbet bir durağı vardır.
O durakta bizi neyin beklediğini hepimiz günahlarımıza sevaplarımıza göre biliriz.

Bazı bekleyişler uzun olabilir ama o durağa vicdanı rahat ve huzurla varabilmek mühimdir.

Büyükler büyük olduğunu bildiğinde küçükler her zaman küçük kalmazlar ve onlar da
Büyümenin ne olduğunu öğrenirler.

Büyük abi baba yerini doldurmaya çalışırsa saygıyı sevgiyi ve ebedi bir huzuru hak eder.

Günümüz çocukları onlar bizim nesillerimiz kadar şanslı değil ve çok yalnızlar, en fazla iki kardeşler
Ne kadar fakirleşiyoruz değerlerimizden yana. Teyzesiz ve amcasız  yaşayacak bazı çocuklar.
Sevgice fakirleştiğimiz milenyum yıllarında tek başına kalacak çocukları düşünce kalabalık ailelerin
Ne kadar şanslı olduklarını bilmeleri dileğiyle sevgiyle kalınız efendim.