BIRAKIN

Ne çok eksildik biz kendimizden
Biraz sizden biraz bizden
Böyle değer eksilmezdi eskiden
Hiç hayır gelmedi bize şehirleşmeden

Ne çok üzüldük biz gençler ölürken
Anaların yürekleri yanarken
Gözyaşları sel olup akarken
Nasıl yaşarız biz, toprağın altı şehit doluyken?

Kendini bilmezler konuşur her telden
Affedin bizi bir şey gelmez elimizden
Can, candan geçer de gider erkenden
Bu günler belliydi belki dünden

Nedir bu böyle ortaçağ karanlığı?
Dünya önceden daha aydınlıktı
Kutsal sayarız bütün canlılarca yaşamayı
Hepsi can taşır ayrı ayrı olsa da cinsleri

Çocuklara bırakın bu güzel dünyayı
Öğreneceklerdir düşman ile dost olmayı
Bırakın ağaçlar kendi döksün yaprağı
 Bırakın
Bırakın çocuklara kalsın dünyanın bütün sınırları