BİR YAZ SABAHIYDI
Sevim Tutar Arıcak
- 731
Bir yaz sabahıydı
Ürkmüştüm kara gözlerinden
Davetini anlamalıydım gülüşlerinden
Öyle bir sıkmıştın ki elimi
Can çekilmişti bileğimden
Şimdi neden vazgeçtin benden?
Ecelim gelseydi senden
Hece hece dökülürsün dilimden
Anlardın sen insan halinden
Sensiz mutluluk boş kadehtir
Beni yıkan derdim değil hasretindir
Sesine ulaşan son numaraydı
Yan yana oturan sekizler
Şimdi sekizler sensiz
Ben sensiz
Geçiyor günler senden habersiz
Nasılda sevmişim seni
Kendimden habersiz
Sevim Tutar Arıcak