BENİ KAYBETTİN SEN

Ben seni değil
Sen beni kaybettin
Sen kaybettin sen
Ne kaybettin biliyor musun?
Ömründe bir kez sevmiş
Doludizgin sana koşmuş
Senin için en güzel
Elbisesini giymiş
Soğuk altında
Titreyerek seni beklemiş
Beni kaybettin sen

Ben seni değil
Sen beni kaybettin
Dudağına sürdüğü bütün rujların
Rengine adını koyan
Ölüme meydan okuyarak
Sana koşarak gelen
Gelince gitmek istemeyen
Seni kendinden çok seven
Her gün özleyen
Yolunu gözleyen
Gelmeyeceğini bile bile bekleyen
Beni kaybettin sen

Ben seni değil
Sen beni kaybettin
Korkusuz bir kadını
Kara kışı yarıp gelen
Gönlünde dinlenen
Sarıldıkça dillenen
Her gün yolunu gözleyen
Bitanem diye seslenen
Her gece Sana dua eden
Dar gününde eline altın dizen
Üzüldüğüne üzülen
Beni kaybettin sen

Ben seni değil
Sen beni kaybettin
Yalanlarını yüzüne vurmayan
Başkasına yazıldığını bile bile
Kendinden eksilmeyen
Bütün kusurlarını seven
Sevdiğin yemekleri pişiren
Sensiz lokmaları boğazına dizilen
Özleyince gözlerinden yaş süzülen
Gitmen gerektiğini bile bile
Hiç gitmeyecekmişsin gibi seven
Beni kaybettin sen

Ben seni değil
Sen beni kaybettin
Sevmeyi sende öğrenen
Kollarında heyecandan titreyen
Diz çöküp ayaklarını öpen
Sana beni bu kadar çok mu?
Seviyorsun dedirten
Ağarmış saçlarında seni bulacak
Ölürken bile adını sayıklayacak
Gönlü seninle susacak
Beni kaybettin sen

Ben seni değil
Sen beni kaybettin
Yaşadıklarını inkar etmeyen
Sevgisinin arkasında dim dik duran
Korkmadan söze döken
Gönlüne gönlünü saran 
Seni düşünerek sabahlayan
Seni yazarak ölümsüzleştiren
Adını şiirlere romanlara yakıştıran
Bir şairi bir yazarı kaybettin sen
Beni kaybettin sen
Sevim Tutar Arıcak