AH İSTANBUL

Sevmezdim ben senden olanı
Ansızın çaldı gönül kapımı
Unutamam şimdi koynunda yatanı
Ararım sokak sokak beni sana katanı

Kim sevmezdi o canı
Buram buram aşk kokan sokakları
Neyleyim altın varaklı sarayları
Olsaydı sen ile yeterdi bir ağaç altı

Aradım aradım da buldum yolları
Sana çıkardı köprü altı
Bana kalsın yedi kule zindanı
Üzüldüm gördüm de boğazını

Yorgun ve yıkık yapıları
Kilit tutmuş kapıları
Susmuş gibi büsbütün yatırları
Solmuş yaldızlı örtüler üstünde duaları

Ah İstanbul
Göz kamaştırır ışıklı yolları
Kıyıya çekilmiş sandalları
Çatlamış kıyıya uzanan bütün surları

Bırakın açılsın aşka kapıları
Bozacılar doldursun sokakları
Yıkmayın asmalı konakları
Süslensin Arnavut kaldırımlı kapıları

Gezdim gördüm bütün sarayları
Düşündüm de bir zamanlar yaşayanları
Onlar sürmüş dünyanın saltanatını
Niye kaderine terk etmişler Ayasofya’yı?

Bırakıp gitmişler hanları hamamları
Kilitlenmiş bütün kapıları
Hatırlanmaz olmuş yaşamları
Bu şehre gömüp de gitmişler sırları

Bak geri sana geldim sevmem yalanı
Korkunç gürültüde karanlığın sokakları
Gökyüzüne uzanmış kolları
Burada gören var mı çiçek kokulu baharı?