Kendi adıma cevap vereyim.Ben çok severim.Umut verir insana.hayatını değiştirir.Yaşamla bağlarını güçlendiririr.Heyecan katar günlük yaşamına.
Okul Hayatına başlamaktan sözetmek istiyorum.Herhalde,hepimiz o ilk günü hala hatırlarız.Hayatımızdaki en önemli başlangıçlardan diyebilirmiyiz? Malum,Okul Yılları yaşamımızın çok önemli bir bölümünü kapsamıştır.Hele de eğitimle ilgili bir meslek de seçtiyseniz, okul yıllarınız uzar gider.
Okul yaşamımızda derslerden,notlardan ziyade öğretmen ve arkadaşlarımızı hatırlarız. Bize zaman ayıran,derdimizi dinleyen öğretmenlerimizi anılarımızda yaşatırız.En iyi arkadaşlıkları, okul yaşamımızda ediniriz.Okul ve arkadaşlık deyince Türk Sinemasının en güzel örneklerinden biri olan “Hababam Sınıfı” gelir aklıma.İzlemeyen yoktur herhalde.Hatta defalarca izlediğimiz bile olmuştur.Filmi izlerken, Okul Hayatımızı yeniden yaşadığımızı düşünüyorum.
Mahmut Hoca gibi öğretmen ya da idarecimiz olmadı mı hiç? Öğrenmenlerinin zaaflarından yararlanan hareketli, ama bi o kadar da iyi niyetli öğrencileri.Her okulda her sınıfta rastlayabileceğimiz sıradan gibi görünen, ama capcanlı karakterleri.Öğretmen de öğrenci de olsak,aynı duyguları bize ne güzel yaşatıyorlar.
Rıfat ılgaz 1967 yılında yazdığı eserinin bu kadar hafızalara kazınacağını bilebilir miydi dersiniz?Eğlendirirken öğreten bir tarz yaratmak gerçekten yazarın ustalığı tabii.Dikte etmeden de, vermek sitenen mesajı bizlere ne güzel iletiyor.
Okul tabii ki dört duvardan oluşmuyor.Ders ve nottan da ibaret değil.Çocuk kantinde alışveriş yaparken,sıra olmayı ve para yönetimini öğreniyor.Samimiyeti,fedakarlığı,arkadaşları öğreniyor.Dostluğun değerini anlayabiliyor.Hayatını devam ettirdiği,bu yapılandırılmış ortamda,sadece zihinsel beceriler kazanmıyor.Toplumda kabul gören,davranışları içselleştiriyor.Eğlenerek de duygusal hayatını zenginleştiriyor.Dersler olmasa bile,çocukların yaşıtları ile birlikte zaman geçirmeleri,çok önemli kazanımlar diye düşünüyorum.
Çocuklarımız bir yıla yakın süredir okul ortamından uzaklar.Öğrenme ortamları başka mecralara taşındı.Ama hep bir şeyler eksik hayatlarında.Okul çatısı altında,öğretmen ve arkadaşları ile birlikte olmaktan uzak kaldılar maalesef.Sanal dünyada,sosyalleşme sürecine girdiler.
Krizi fırsata çevirmek diye bir cümle var,bu ara çok kullanılan.Yaşadığımız bu olağandışı süreçte çocuklarımız için eğitim ihtiyacını,gözden geçirmemiz gerekir diye düşünüyorum. Çocuğumuzun okul başarısına odakladığımız eğitim anlayışımızı bir daha düşünelim. Zira okul başarısı ile hayat başarısı her zaman da paralel gitmeyebiliyor.
Hababam sınıfı deyince Beden eğitimi öğretmeni “Badi Ekrem”karakteri canlandı gözümün önünde.Uzaktan eğitimle yapılan beden eğitimi dersinden,bir örnekle sözlerimi bitireyim.Öğretmen Canlı derste öğrenciye diyor ki;hadi koşuyoruz çocuklar.Çocuk odanın içinde birkaç adım atıyor.Öğretmen uzaktan,koşsana oğlum diyor.Çocuk,Öğretmenim koştum ya, oda zaten bu kadar diyor.
Yüzyüze eğitime ve iletişime geçeceğimiz günlerin ümidiyle....
