Toplulukları bir birine bağlayan bir takım değerler vardır. Bunlar akrabalık bağlarından, aynı takımı tutan taraftarlara kadar geniş bir yelpazeye sahiptir. İnsanlar sadece aynı takımı tutuyor olmaktan dolayı bir birlerine sevgi ve saygı gösterirler. Bu tarafı ne kadar güzel ise diğer takım taraftarlarına karşı, sadece rakip takımdan olduğu için, hiç tanımadığı birilerine kin besler, küfür eder. Maalesef tarafgirliğin bu tarafı da çok kötü.
Siyasette de benzer durum vardır. İnsanlar sırf kendi partisinden olduğu için, aslında insani vasıfları gelişmemiş, güven duyulmayacak, hiçbir şeyini emanet edemeyeceği insanlara, sadece ve sadece aynı partiyi tuttukları için saygı duyar, muhabbet eder. Rakip partiden, dürüst, namuslu, insani vasıfları zirvede, her şeyini gözü kapalı emanet edebileceği insanlara ise, sırf rakip partiden olduğu için adavet eder, kin besler. Maalesef bizim toplumlarımız gibi yıllara dayanan ve tarafgirlik duyguları çok gelişmiş toplumlarda bu hep böyledir. Topluma verdiği zarar ise, çok açık bir şekilde karşımızda duruyor. Bu siyasilerin de çok işine geldiği için düzeltme noktasında maalesef bir adım atılmıyor. Düzeltmeye yönelik adımlar şöyle dursun, kin ve nefreti artıracak söylemler hiç dillerden düşmüyor.
Takımlar da bunu yapıyor. Kendilerine ezeli düşmanlar oluşturup, taraftarlarını galeyana getiriyor. Sonuçta da bu onlara bol takım ürünleri satışları, tıka basa dolu stat gelirleri vs olarak geri dönüyor.
Einstain’e ait olduğu söylenen bir söz var; “Aptallara göre insanlar; ırk, cinsiyet, milliyet, yaş, statü, renk, din ve dil gibi kategorilere ayrılırlar. Halbuki bu kadar karmaşık değildir. İnsanlar sadece ikiye ayrılırlar: İyi insanlar ve kötü insanlar.”
Evet ölçü kesinlikle bu olmalıdır. Seveceğimiz insan iyi insan, kin duyacağımız insan ise kötü insan olmalı. Başka hiçbir ölçü bunun yerini tutamaz.
Neden yazdım bunları böyle bir kutlamada?
Çanakkale şehitliğini ziyaret ettim. Her memleketten şehitlerimiz vardı orada. Vatanı müdafaa etmek için orada hiç düşünmeden canlarını feda etmişlerdi onlar. Kuşkusuz ki hepsi de iyi insanlardı. Büyük taarruzu da aynı ruh hali ile yaptık. Malımıza ve canımıza kasteden düşmanları vatanımızdan çıkarıp atmaktı derdimiz. Binlerce şehidimiz oldu yine. Onlar da iyi insanlardı. Vatan müdafaası idi ortak değerleri. Bizlere özgür ve huzur içinde mutlu, mesut yaşayacağımız bir memleket bırakmaktı dertleri. O büyük komutanlarının “Ya istiklal ya ölüm” nidasıyla, başka hiçbir şey düşünmeden canlarını ortaya koydular ve bize bu güzel vatanı emanet ettiler. Allah onlardan ebeden razı olsun.
Evet iyi insanlardı onlar.
Bize birliğimizi sağlayacak ve güçlendirecek, kendi canlarını ortaya koydukları değerler bıraktılar.
Başka bir şeye ihtiyacımız yok.
