Bu gün sevgililer günü. Benim köşe yazısı yazdığın güne rast geldi. Ben de bu günkü yazımı sevgi üzerine yazmaya karar verdim. Ama biraz alışılmışın dışında.
Alışılmışın dışında diyorum, çünkü şimdiye kadar okuduğun sevgi yazılarının neredeyse hepsine yakını bir birini seven sevgililerden bahseder ve sevginin ne kadar ulvi bir duygu olduğunu anlatır.
Ben bugün farklı birilerini seven sevgililerden konuşmak istiyorum.
İstatistikler gösteriyor ki, insanların büyük çoğunluğu sevdikleri dışında başka insanlarla evleniyorlar.
Yani platonik aşlar var. Sizin sevdiğiniz başka birisini seviyor. Onun sevdiği de başka birisini.
Ne tuhaf değil mi? Uğruna her şeyinizi feda edebileceğiniz birisi var. Sizi yeme içmeden kesiyor, uyku uyuyamıyorsunuz. Her halini, her anını takip ettiğiniz, haber alamadığınızda korkudan ne yapacağınızı şaşırdığınız, hiç düşünmeden hayatınızı feda edebileceğiniz birini seviyorsunuz, ama o bundan habersiz, ya da bu ilgiden rahatsız.
O da aynı duyguları başka birisi için yaşıyor, hem de aynı koşullarda.
Daha çok gençlik yıllarında yaşanan aşklar bunlar.
Öyle ya da böyle evlendikten sonra artık sevgili eş oluyor. Severek evlendi ya da görücü usulüyle hiç tanımadan. Çok da önemi yok bunun. Severek evlenenlerin kısa süre sonra bir birlerine düşman olduklarını, hiç tanımadan evlenenlerin de bir müddet sonra bir birlerine aşık olduklarını çok duyduk gördük.
Daha önceki yazılarımda da bahsetmiştim; sevgi emek ister, sabır ister, hoşgörü, saygı ve ilgi ister. Sevgi sonradan kazanılır. İlk baştaki aşk zannettiğimiz ise sadece hevestir. Aslında aşık olunan kişi hayaldir, sizin beyninizde kurguladığınız birisidir. Oradan kalbinize girer ve sizi esir alır. Ne zaman gerçekle karşılaşırsınız, işte o anda hayal biter. Gerçek dünya çıkar karşınıza.
Çok nadir olarak da hayal gerçek olur. Güzel olanı da budur. Ama maalesef çok nadir.
Burada konuştuğumuz sevginin eşler ya da kız/erkek arkadaşlar arasında olanı olduğunu unutmayalım.
Sevginin ve sevgilinin kıymetini bilebilmek dileğiyle, sevgililer gününüz kutlu olsun.
