Umutluyum

Umutluyum çünkü, çevremde pek çok iyi insan/insanlar görüyorum.
Kendisi hep iyilik yapmak ister, yapar, ona onu yaptım buna bunu yaptım şuna şunu yaptım diye konuşmaz, bırakın konuşmayı, hal hareket ve tavırlarından herhangi bir ima bile hissetmezsiniz. Yaptığı iyiliği bir farklılık olarak değil insan olan insanın yapması gereken bir davranış olarak düşünür.
Bilgili, kültürlü, görmüş geçirmiş bir insan olmasına rağmen görgüsünü birikimini bir üstünlük vesilesi olarak sunmaz. Yaşantısında o farklılığı hissedersiniz,  kişideki donanıma maşallah dersiniz.
Böyle davranan birisi en yakınlarından hiç hak etmediği davranışlar gördü ama onun yorumu hep iyi oldu hatta bazıları ona ‘sen enayi misin’ bile dedi. Tüm bunlara rağmen o, kendi çizgisini hiç bozmadı ‘hele biraz sabır’ dedi ve kendi güzel tavır ve davranışlarını aynen devam ettirdi.
Bir araya geldiğinizde onun alçak gönüllü hali sizi sarar ve mest olursunuz. Onunla iletişimi, birlikteliği devam ettirmek istersiniz. Size bir şey ikram ederken öyle özenle (hiçbir abartı hissetmeden) yapar ki o ikram çok hoşunuza gider. Bir bardak çay, bir poğaça, bir dilim kek vs tadı çok güzel gelir size.
Eğip bükmez ama şöyle der “her söylediğin doğru olsun ama her doğru her yerde söylenmez”. Bu kendisinde adeta ilke gibidir. Sözleri sanki süzerek söyler. Konuşurken sözleriyle kime nasıl bir şamar gelecek diye düşünmezsin hiç. Böyle olunca, onun sözleri net berrak adeta yunmuş yıkanmış pırıl pırıl sözlerdir.
Gelecekten umutluyum çünkü, çevremde iyi insan/insanların sayısı epey var bence. Bu insanların örnek davranışları gelecek nesillere aktarılacak ve daha iyi daha çok iyi insan/insanlar daha iyi bir toplum oluşturacaklar.
Selamlar Saygılar Sevgiler