Mutlu ol

Çay içiyorsun, çay içerken mutlu olabiliyor musun? 
Ya da kahve içiyorsun, mutlu olabiliyor musun? Hoşuna gidiyor mu? Yani farklı bir duygu hissediyor musun? 
Ya da ailenle birlikte yemek yiyorsun, bununla mutlu olabiliyor musun? Hoşuna gidiyor mu? 
Ya da deniz kenarına gitmişsin, denizi seyrediyorsun, mutlu olabiliyor musun? 
Arkadaşlarınla birliktesin, mutlu olabiliyor musun? 
Ya da genel, olağan gelen şeyler. Nefes alıp veriyorsun, bu farkındalığı hissedebiliyor musun? Mutlu olabiliyor musun? 
İnsan basit ya da basit gibi görünen şeylerle mutlu olmasını bilmeli ve teşekkür edebilmeli. Ailem var, çocuklarım var, eşim var, mutlu olmalı insan. Nefes alıp veriyorsun, yürüyorsun, düşünebiliyorsun, analiz-sentez yapabiliyorsun, sağlıklısın, başını sokacak bir yerin var, el âleme muhtaç olmuyorsun, mutlu olabiliyor musun? 
İhtiyaçlar sonsuz, bazen ihtiyaçları sınırlayamıyoruz. Ne kadar varsa ona göre harcayabiliyoruz. “Ayağını yorganına göre uzat” diye boşuna ifade edilmemiş. 
Esasında, bizden daha kötü durumda olanları görüp şükür edebiliyor muyuz? Teşekkür edebiliyor muyuz? 
Ve durumu kötü olanlara yardım edip, bu yardımdan içimiz bir parça huzur dolu olabiliyor mu, mutlu olabiliyor muyuz?
“Tuvalet ihtiyacımı rahatlıkla yapabiliyorum. Mutluyum.” diye ifade edebiliyor muyum?
Yoksa şikâyet burcunda doğmuş bir insan gibi, her şeyden şikâyet edebilen bir insan mıyız? “O niye böyle değil, şu niye öyle? Şöyle niye değil?” diye devamlı şikâyet halinde miyiz?
Belli bir hızda şehirlerarası yolda giderken aniden bir kuş sürüsü çıktı önüme ve yavaşladım. “Allah Allah, bu da nesi” dedim. Sonra gördüm ki zincirleme bir kaza var. Ben rahatlıkla arabaya hâkim oldum ve zincirleme kazaya dâhil olmadım.
“Hiç bir şey tesadüf değil” diye düşünüp, olanlardan ders çıkarıp, mutlu olabiliyor muyum?
İnsan, evrensel değerler çerçevesinde, kendisini mutluluğa, huzura yönlendirebilmeli.
Selamlar Sevgiler Saygılar