İyisin

İçinde, “iyi sen” var “kötü sen” var. Sen iyi yönlerini artırdıkça iyi sen oluyorsun, kötü yönlerini artırdıkça kötü sen oluyorsun. Ama kötü yönlerini arttıkça, kötülüğü kendinde gördükçe onu kendine yakıştıramıyorsun. O zaman ne olacak? Yaptığın şeylerin nedenleri olması lazım. Şöyle oldu da onun için ben bunu böyle yaptım. Şöyle olmuştu ondan dolayı ben söylemiştim. Babam kaşlarını çok çatmışmış ondan dolayı ben kendimi ifade etmekte zorlanıyormuşum! Kötü yönlerimizin nedenlerini kendimizin dışında arıyoruz. Böylece kendimizi rahatlatmak istiyoruz. Bu da kötü bir yönümüzün göstergesi. Ama kendimiz rahatlıyoruz. Diğer türlü ne olacak? Öbür türlü tamamen kendinde bulursan suçu, direk sen suçlu olacaksın. Olur mu? Annen var suçlu olacak, baban var suçlu olacak, kardeşlerin var suçlu olacak, abin var suçlu olacak, komşular var suçlu olacak niye sen suçlu olasın ki. Öğretmenler var suçlu olacak tabii ki suçlu onlar! Senin dışında herkes suçlu olacak! Sen sütten çıkmış ak kaşıksın maşallah!
Bunu, bunu niye söylüyorum biliyor musunuz? Elbette her şeyin bir etkisi olabilir, ama etkisinin oranının çok çok düşük olduğunu düşünüyorum, oldukça düşük. 
İlk insan Adem ve Havva; İblisi şeytanı biliyorlardı. Şeytana aldandılar. Ama onların büyüklüğüne bakar mısınız. Şeytana kandıklarını hemen kabul ettiler ve hemen tövbe yoluna gittiler. 
Adem ve Havva’nın çocukları oğulları Habil ve Kabil. Kabil kötülükte öyle ileriye gitti ki, kardeşini öldürdü. Haset, çekememezlik o dereceydi. Suçlu bizzat kendisiydi. Aynı anne baba, başka da aile yok zaten o aile var. 
Bizleri etkiliyor dediğimiz nedensel faktörler burada nerede? İşte böyle. 
Bunu düşününce esasında kendimizde, kendimizi buluruz. Başka yerden bir şey aramaya gerek yok. Başka bir neden aramaya gerek yok. Sen, ben ben dedikçe sen olamıyorsun. Esas mesele de bu. 
Kendimdeki iyiliği ortaya çıkarıp, kötüyü ortadan kaldırmadıkça sen olamıyorsun. 
Ona göre, buna göre kötülük ya da iyilik değil. İyilik, en geniş anlamıyla evrensel değerlere sahip olmak diyoruz. Evrensel değerler tüm ahlaki ölçüleri içerir, tüm dinlerin öğretilerinde yer alır. Bunlara sahip olmak, kendimdeki bunların sayısını artırmak esas olan bu.
İşi yavaş yapıyormuşum, biraz pasaklıymışım, çok soruyormuşum, şöyleymişim, böyleymişmişim. Eğer bunlar evrensel değerlere zıt değilse bir şey değil. İnsan yavaş olabilir, biraz pasaklı olabilir. O zaman kendini hızlandırmaya çalışacak, temizliğe daha dikkat edecek. Bunlar geçer, bunlar düzelebilir. Aynı kalsa bile evrensel değerlere zıt değilse çok önemli değil.
Kendine ve insanlığa karşı iyi olma yönünde harekete geçmek çok önemli. Bu konuda kimseye hesap vermek zorunda değilsin. 
Sen kendini sıkıştır, kendini zorla, kendini hesaba çek ve kendine hesap ver. Vesselam.
Selamlar Sevgiler Saygılar