Esaret içinde

Esir olma, özgür yaşa. 
Hatalarının esiri olma, inadının esiri olma, yalanlarının esiri olma, yaptığın yanlışların esiri olma.
“İnsan yaptığı bir şeyin nasıl esiri olur?” dediğinizi duyar gibiyim. 
Yaptığın şeye devam ediyor ve o yaptığı şeyi değiştiremiyorsan, aynı şekilde devam ediyorsan, işte o hareketin, o durumun, o tavrın esiri olmuşsun demektir. 
Peki, kişi bunu niye yapar? Karşıdakine  “üstünlük sağlamak” için yapılabilir. “Benim dediğim, yaptığım doğru” demek için yapılabilir.
Eğer bu durum iyi bir hareketse, iyilik yapmaksa bu esirlik güzel bir şey, hatta böylesi esarete can kurban. 
Hata yapıyorsun ve seni uygun şekilde uyardıkları halde sen bu hatanı kabul etmiyorsun. Aynı hareketi, sözü, tavrı devam ettiriyorsun. İşte o hatanın esir olmuş oluyorsun.
Peşinden gelen şey ne oluyor? Hatada inat etmiş oluyorsun. O kadar devam ettiriyorsun ki artık inadının esiri olmuş oluyorsun.
Yanlış yapıyorsun ve yanlış yaptığını kabul etmiyorsun. Hatta onu savunmaya kalkıyorsun.  Yanlışını her savunmanda yanlışının esiri olmuş oluyorsun. 
Hâlbuki yanlışını kabul edip doğru harekete geçsen, yanlış esirliğinden kurtulup, özgür olacaksın.
Yalan söylüyorsun, yalanlarını haklı çıkarmak için başka yalanlara devam ediyorsun işte yalanın esiri olmuş oluyorsun.
Hatanın, yanlış yapmanın farklı dereceleri vardır. Ama şunu iyi bilmek gerekir ki küçük bir hata yapmak ve bunu devam ettirmek büyük hataya davetiye olabiliyor. Bu nedenle hata küçüktü deyip geçiştirmemek, bir daha hata yapmamaya azmetmek gerekiyor
Yalan söylemenin de farklı dereceleri var. Neymiş efendim ‘arayı iyi etmek’ için yalan söylüyormuş ve bu yalan ‘beyaz yalanmış’. Gerçekten bazen gerekebilir mi? Bilemiyorum. 
Kişi olayı yakıştırmalarla izah etmeye kalkıyorsa ve bunu devamlı yapıyorsa, işte o kişide alışkanlık olmuş, yalan-yanlış ifadeler pekişmiş ve o kişi yalanın esiri olmuş demektir. 
Önemli olan ve esas yapılması gereken şey hatalarından, yanlışlarından ders çıkarıp doğru davranışı yapabilmek. Evrensel değerlere sahip çıkabilmek ve ona göre davranmak bu değil mi zaten.
Kendine ve çevrendeki insanlara rağmen, kendini aşıp, çevreni aşıp, doğru olanı yapabilmen en büyük özgürlük.