Azim ve sabırla 

Çözüm yollarını bilmek çözmek değildir. Elbette bilmek bir adımdır. Ama uygulamaya geçmezsek problem hâlâ orada duruyor olacak. Hatta bazen bu durum şuna sebep oluyor: Çözümünü biliyoruz ya, sanki çözülecek gibi geliyor, problem bulanıklaşıyor. Problemi önceki kadar göremiyorsun, hatta önemsemiyorsun. Çözüm yolunu bilmenin böyle bir dezavantajı da var. Çözüm yolunu bilmek, çözüm yolunu uygulamakla birlikte bir anlam ifade ediyor. Yoksa tek başına bilmek, eğer uygulanmıyorsa, pek bir şey ifade etmiyor. 
‘‘Ben onu biliyorum da öyle yapmak istemiyorum başka bir yol buldum gibi sanki’’. Bu ifade hiç yabancı gelmedi değil mi? 
Ya da ‘‘ben onu öyle yapamam, bana göre değil, bak sen yaparsın, .... da yapar ama, bu bana göre değil’’ ifadesi için de ‘’evet evet, bu ve buna benzer ifadeleri genellikle duyuyorum hatta ben bile böyle söyleyebiliyorum’’ dediğinizi duyar gibiyim. 
Bazıları da bahaneler dünyasında yaşıyor. Nedenselleştirmeler müthiş. Dinleyince hak veriyorsun. Peki sonuç? O iş yapılmamış, ya da başka bir şey. Sonuçta olmamış. Çünkü herkese söylediği bahaneye kendisi de gerçekten inanıyor. 
Azmi ve çalışmayı baltalayan, kişiyi körelten ve pes etmişliği ifade eden böyle söylem ve tavırlardan nasıl kurtulabilirim? Ne yapmalıyım? 
Evvela, kişi kendini tanımalı. Ben neyim? Madenim ne? Altın? Gümüş? Demir? Vd. Kendime karşı dürüst olayım. Ben neysem oyum. (Kendimizi tanımak için yakın çevremizden, bizi tanıyan kişi/kişilerden ya da uzmanından destek alabiliriz).
İkinci olarak, hedefini netleştir. Hedefi netleştirirken, kalp ve kafanın birlikte kararı çok önemli. Yani duygu ve mantık birlikte ele alınarak karar verilmeli.
Üçüncü olarak, hedefe ulaştırabilecek yolları belirle. 
Dördüncü olarak, hangi yol bana daha uygunsa, o yolun gerekliliklerini yerine getirmeye başlamalıyım. Ama mutlaka başla… Tabii ki evrensel değerler çerçevesinde. 
Beşinci olarak, hedefine ulaşmak için başladığın yolda azimle ve sabırla ilerle.
İlle de sabır... İlle de sabır... 
Selamlar Saygılar Sevgiler