Arif Kişi

O seni anlar, ihtiyacını bilir, nasıl yardım edeyim diye senin yardımına koşar. Bazen öyle koşar ki sen dersin “Acaba ben ona mı yardım ediyorum?” halbuki o sana yardım ediyordur. Adeta yardım ederken seni sürükler.
Öyle bir zamanda seni sahiplenir ki nefes alırsın, kendine gelirsin “iyi ki varsın” dersin.
Kimseyi incitmek istemez. Kendi üzülse kırılsa da belli etmek istemez. Tavır ve davranışlarıyla ve sözleriyle dahi incitmek istemez. Sen, önce bunu anlamayabilirsin. Ama anladığında “Böyle kişiler de var. Onu yaşadım, hatta yaşıyorum” dersin. Tabii anlarsan.
Bir şeye ihtiyacın olduğunda çok küçük bir ima onlar için yeterlidir. Bunu adeta emir telakki ederler, ne gerekliyse ellerinden gelenin daha fazlasını yapmak için uğraşırlar. Kendileri uğraştıkları gibi çevresindeki insanlardan, nazının geçtiği insanlardan da bu konuda destek isterler. Sadece ve sadece senin ihtiyacın görülsün diye.
Yaşantılarında evrensel değerleri hakim kılmışlardır. İnsanların yardımına, desteğine koşarken, karşılık beklemeden yaparlar. “Of, puf” demezler. “Ben senin için şunu yaptım. Ben şöyle yaptım. Senin için şunları seferber ettim” diye ifade etmezler. 
“İyilik et denize at, balık bilmezse Halik bilir” atasözünün anlamını onların yaşantılarında görürsün.
Kimin başı ağrısa, bir şeye sıkışsa, darda kalsa bir de bakarsın ki, o kişi hemen yardıma koşmuş, o sıkışıklığın çözülmesi için seferber olmuştur. “Bu kişi nasıl bir insan? Hızır mı acaba?” diye hayretini ifade edersin.
Bu kişi haksız yere itham edildiğinde, haksız yere suçlandığında; adeta gök yarılır, yer delinir, etraf yangın yerine döner. 
“Alma mazlumun ahını, çıkar aheste aheste” diye ifade edilen meşhur atasözümüz boşuna ifade edilmemiş.
Vefasızlara bile “vefa”nın sadece bir semt olmadığını gösteren, halden anlayan, çözüm üreten, adeta iradesi çelik, yüreği altın gibi süper Arif ve Arife’lere ne kadar da çok ihtiyacımız var.
Selamlar Saygılar Sevgiler