Geçtiğimiz günlerde 30 oldum. Bir kadın için 10 yıllık döngüler önemlidir, her 10 yılda kadın dönüşür başka bir şeyi keşfeder zor ve meşakatlidir kadın olmak o kadınlığı yaşayabilme cesartinde olmak. Ama ne oldum; ne hatalar, ne deneyimler, nasıl kaybolmalar, nasıl bulunmalar... Ne güzel vazgeçişler, bazen fedakarlıklar, suçlamalar suçlanmalar, sevmeler sevilmeler, korkular isyanlar, içsel savaşlar küçük zaferler... Şöyle bir bakıyorum da küçük geçmişime; mutlu bir çocuktum ben sevgiyle büyütülen. Öyle ki bazen o sevgiden yorulup kaçan.. Oysa insan sevgiden yorulur mu? Ama bazen sevginin ne olduğunu anlamak için sabote eder ya insan kendini daha karanlık duygulara doğru kayıp, şu koca evreni ergenlik çağında çözmek üzere yola koyulan bir sahte derviş edasıyla savrulur, bilmez heybesinde sadece kibir olduğunu... Yaşam yorar bazen mola alır yola devam edersin. Sen durduğunu zannederken bile yaşam akıyordur aslında; farkettiğinde içsel savaşların başlar bu defa. Hiç bitmeyen - umarımda bitmez - acı tatlı uzun bir yol.. Ve anlarsın 20lerin ortasına doğru iyi kötü yok aslında o hiç bitmeyen saf sevgi var sadece ve bütün yollar en sonunda oraya varacak. Bu defa başka bir telaş kaplar insanı; eyvah 20leri yarıladım şimdi ne olacak nereye gidiyorum ben kimimler sarar içini insanın. Sanki bu zamana kadar bildiğin öğrendiğin herşey geçerliliğini kaybeder yeniden çırılçıplak kalırsın 30lara gelirken... Sonra bir an gelir hah işte bu dersin; çıplak değilim sadece kabuk değiştiriyorum. Dönüşüyorum daha bir kadına tıpkı bir yılanın kabuğundan sıyrılması gibi. Yoga sağolsun özümün hiç değişmeden orada sabit kaldığını gösterdi bana istesemde korkamıyorum artık. Bugün 30 oldum o çocukluğumdaki saf sevgi hala orada, üstelik daha zenginim artık; nasıl güzel dostlar biriktirmişim, heybemde ne güzel deneyimlerim olmuş, nasıl güzel sevip sevilmişim. Ne de güzel bir kadın olmuşum bütün kusurlarımla. Anneme babama sonsuz şükranlar ne zahmet bir insan yetiştirmek, bütün dostlarıma kucak dolusu sevgiler, bütün hatalarıma ve eski aşklarıma kocaman öpücükler, 8 senedir bana can yoldaşı olan oğluşum Hüseyine ve yogaya bana varoluşu anlattığı içimi aydınlattığı için teşekkürü borç bilirim...
OM Mani Padme Hum
