Akıllı Telefon

Elindeki telefona dikkatli nazarlarla bakıyorsun. Akıllı denilen her şeye uzak durduğun gibi onu almak için de çok direnmiştin. Yeniye olan değildi tepkin. Teknolojinin doğru kullanıldığı yerleri sonuna kadar savunur ve desteklerdin. Elektrik kullanmak için HES’lerin yapılması gerektiğini anlayabiliyordun mesela ya da temizlik malzemelerinde bulunan kimyasalların üretme aşamasında kirlettiği havayı ve kullanım esnasında solunması sebebiyle etkilenen bedenleri biliyordun. 
Modern çağın gereklerini yaşarken zararlarını da göreceğini fark ediyordun. Ancak her şeyin bu denli aslını kaybedip teknolojiye kurban edilmesini kabul edemiyorsun. Gazete okuyacaksan elinde tutup hissetmelisin, böyle bir cama bakıp durmamalısın. Bu yapaylık seni rahatsız hissettirse de gazete okuma alışkanlığından vaz geçmek istemiyorsun. Maruz kaldıklarını yok saymaya çalışırken okumaya başlıyorsun.
“Ah biz insanlar, neden böyleyiz?” diye düşünüyorum  bazen. 
Duygularımızı belli etmekten hep kaçınmışızdır. nedendir bilinmez, bir kural halini almıştır! hissettiklerinizi belli etmek zayıflık kabul edilir.”
Haklı yanı olduğunu düşünüyorsun. Herkes güçlü olmak zorunda bu hayatta. Oysa ne büyük yanılgı, biliyorsun.
İnsan denilen canlı duygularıyla doğar. Acıktığımızda, susadığımızda ağlamaz mıyız? Biraz büyürüz ve kendi başımıza yürürken düşeriz.
Belki korkmuşuzdur, belki tedirgin olmuşuzdur. O an her ne hissediyor olursak olalım ilk yaptığımız şey ağlamaktır.”
Bir anda ekran kararıveriyor. Anlıyorsun ki telefonun şarjı bitiyor. Öfkeyle elindeki cihazı bir kenara atıyorsun. Okuma keyfin yarıda kaldığı için sinirleniyorsun.