Yüzlerinde ' lambalari yaniyor'

Ister toplumsal hayatımızda olsun ister dinî inançlarımız doğrultusundaki yaşantımızda olsun , yaptığımız ya da yapmamız gerekip de yapmadığımız her davranışın mutlaka bir karşılığı vardır. İyi olanlar ödüllendirilir, kötü olanlar cezalandırılır.  Ceza görmemek için iyi bir birey ya da kul olmamız o kadar da matah bir şey olmasa gerek. Zaten iyi ve güzel şeyler yaptığımızda mükâfatını alacağız. En azından rahatlayacağız , rahat edeceğiz görevimizi yapmış olmanın sonucunda. 

Yani demem o ki , toplumda uyumlu ve namuslu, dürüst bir birey olarak yaşantımızı sürdürebiliriz; dinî emirleri de yerine getirerek, iyi bir kul olarak gelecek hayatımızda rahat bir şekilde varlığımızı sürdürmeyi umut edebiliriz. İstersek yerine getirmeyelim. O zaman hayaller huri, gercekler zebani durumları. Toplum hayatında da devletin kolluk kuvvetleri.  Bunları yaparken pek de lütuf etmiş sayılmayız , zaten  işimiz bu anlayacağınız. Yoksa yandığımız gündür.

Benim anlatmak istediğim çok dar ve özel bir alan. Kimselerin ödül ve ceza vermediği, en azından görev tanımı olarak açıkça sayıp dökmediği ve sadece bizim kendi " inisiyatifimize kalmış" şık ve  güzel hareketler. Kimsenin bilmesini beklemediğimiz, sadece kendimizin bildiği, mutlu ettiğimiz insan ya da neyse artık onun mutluluğunu görmenin, hissetmenin  bizi mutlu ettiği ve olacaksa bir kazanç,  bütün kazancımızın bu olduğu yapıp etmeler. Ve elbette insanlık çıtasını biraz daha yükseklere çıkarmanın verdiği mutluluk. 

Şimdi diyeceksiniz ki, normal adam   bulduk da bir de böylesini mi arıyoruz diye. Az da olsa bulursunuz bence.Yüzlerine bakın hemen tanırsınız. Yüzlerinde " lambaları yanıyor!"