ÖLÜDENİZİ SEYRETMEK!

Kaç yıl oldu denizi seyretmemişim şöyle keyfince. Denizin mavisini, dalgaların bembeyaz köpüğünü, kıyılara vuran sesini. İçinde yaşadığım, her gün defalarca gördüğüm denizi sıradan bir su gibi algılamışım. Bildiğiniz deniz, dalgalar, kayalar, mavilik vs. Dün Ölüdenize uzandım şöyle bir. Yüksek bir yerden seyrettim Ölüdenizi'i. Masmavi, yalnızlığım kadar ıpıssız engin bir deniz. Büyülenmiş gibi oldum. Dalgaların sesini duydum usta. Konuşmalarını dinledim. Denizle bakıştık saatlerce yıllardır birbirini görmemiş iki sevgili gibi. Yüreğim heyecandan hızlı hızlı çarpıyordu. Yüreğim usta,yüreğim!.. Kavramlar hiçbir şey ifade etmiyormuş meğer. Göz herşeyi görmez, kulak duymazmış. Duymak ve görmek için yürek gerekmiş. Unutmuşum, yeni yeni farkettim. Neden bu denizin maviliğini, dalgaların sesini bugüne kadar duyamamışım. Sevgiyle oluyormuş herşey. Şimdi anladım! Seni sevmeden, seni düşünmeden, senin hayalini takınmadan doğa bomboş ve sessiz kalıyor usta. Yüreğimde sen olunca , senin güzelliğin kaplayınca gözümü, kulağımı, heryanımı, ancak öyle ses veriyor doğa. O da güzeli biliyor, güzelden anlıyor usta. Hani o da az değil usta. Senin güzelliğin oluyor deniz, senin sesin oluyor dalgalar. Sen varsan onlar da var. Senin güzelliğin yansıyınca güzelliklerini buluyorlar. Sen oluyor, dalgalar, gökyüzü,bulutlar . öyle güzel oluyor ki doğa, eğilip öpüyorum denizi yanaklarından. Bir taşı okşuyorum sevgiyle usta. Ayaklarım kesiliyor, uçuyorum. Taşa bile basmaya kıyamıyorum incinirsin diye. İşte öyle usta. Sen varsan renk var, koku var, ses var. Doğada bunlar yok. Güzellik yok bir yerde. Varsa da kimin umurunda. Seninle güzel , seninle var herşey. Bir de ben usta, bir de ben. Çok ıssızım sensiz. Buz tutmuş heryanım, yüreğim üşüyor. Ne vakit Ölüdeniz’den geçsem, dilimde buruk mavi bir sen tadı ve dilimde balıkların türküsü. Seni unutamadım!