NİGAR ARİF

1993 yılında Azerbaycan  Mingecevir' de dünyaya geldi . 2010-2014 yılları arasında Bakü' de Devlet Pedegoji Üniversitesi' nde İngilizce ögretliği okumustur ve bir süre İngilizce  öğretmenliği yapmıştır . Azerbaycan Yazıcılar Birliği nezdinde olan İİİ. Genç Edipler Okulu  mezunu ve Dünya Genç Türk Yazarlar Birliği üyesidir .Şiirleri Türkçe, Farsça, İngilizce, İspanyolca, Montenegro dillerine çevrilmiş ve yayınlanmıştır.

İNSANLARIN YAĞMURU
Bu şehirden kopup gider insanlar
izlerini yağmurlar, karlar yıkar...
Bu izlerin her sabah
kafalarına güneş çarpar,
rüzgarlar  ovar omuzlarını,
Yine de silinmez anne,
silinemez...
Kopuk-kopuk yüzündən,
hafızasına akıb gider insanlar,
Rengi kaçar şehrin,
renklerini kapıp gider insanlar...
Her taraf gri bir sessizlikle kapanırken
Bu şehrin  gözlerinden yağar-yağar insanlar,
Yürəğinde islanır,
kaçıp gidemeyen zavallı garibanlar...
 Öylece  yağar-yağar...
Hasta yağmurlarında
Acil arabaları
Şəmsiyyeler gibi dolaşırlar...
Yağdıkça  insanları
Geceleri,gündüzleri
yerinden oynar..
Dünya düşer gözünden...
Şu dünyanın içinde
boş kalır sokakları, 
kafeleri,yolları...
Ara-sıra dolup-boşalan
ağır dükanlarından,
eyilir omuzları...
Kollarının altından
uzanır korka-korka,
ülke-ülke  dolaşan,
şehir-şehir bulaşan
çıplak ölümə doğru
binaları,evleri...
Tozlu ayaklarında
ağaçları bunalır,
Sıkılır çimeni,çiçekleri 
Başının üstündeki kuşlar da özlerler
zaman-zaman kaybolan
neşeli insanları... 
Kim bilir,belki de kendi dillerinde
 küfür bile ederler,
 Herkesin saklandığı,
Kimsenin hoşlanmadığı
Şu lanet karentinayı...
Demek ki, şehirler de hastalanabilirmiş,
ülkeler de...
Ne söyleye bilirimki daha?
Üzülme, anne,üzülme,
Her şey iyi olucak sonunda.
Şimdi saçlarının ucuna dek umutlarımız yürüyor bu şehrin,
Her gün dualarımız elini alnına koyup ölçüyor ateşini.  
Belki de en güzel aşı sevgidir...
Senin dediğin gibi...