Edebi işbirliği

Aramızda  güzel bir işbirliği var ben yazıları yazıyorum; düzyazıları,  denemeleri, düşünce yazılarını yazıyorum. İçimdeki çocuk da şiirleri yazıyor. Kimse kimsenin işine karışmıyor,  herkes kendi konumuna ve yeteneğine göre ürünlerini ortaya koyuyor tabii ki.  Çocuğun yaşı küçük olduğu için velayeti benim üzerimde ve dolayısıyla ürünleri benim adıma çıkıyor. Şimdi çocuğun hakkını yemeyelim. Ürün onun ama isim benim. Çocuk reşit olana kadar bu durum böyle devam edecek . 
Hem şiirler hem düzyazılar benim adıma çıktığı için, bazılarına ürünlerdeki yaklaşımlar ve dünya görüşleri çelişki gibi geliyor ve bazıları düzyazıları gayet oturaklı , ciddi düşünce yazıları olduğunu söylerken,  bazıları şiirleri muzır, biraz muzip buluyorlar. Hatta bir arkadaş haylazca bulmuştu. Çocuğa çok yakıştıramadım yani kıyamadım. Ama o kadar olur artık ne yapalım yani ben onun yazdığı şeylere karışmıyorum .Tabii karışsam kırılacak. Her yazdığı şiiri düzeltmeye kalkışan o zaman şiir benim olmuş olur ya da onun gönlünü kırar. Bu nedenle tecrübeme dayanarak düzeltmeler yapıyorum ama şiirin iç kısmına karışmıyorum pek. Zaten niye karışayım ki , esprili , mizah hatta kara mizah, ironik şiirler.
Onun için şimdiden söyleyeyim hem şiirler, hem denemeler benim adıma çıktığı için yanlış anlaşılmasın. Durum sadece işbölümü olması.  Durum böyle dedim diye, şiirlere gelen eleştirilere kayıtsız kalıp suçu çocuğun üzerine yıkacak  değilim. Hepsini onaylamak belki mümkün olmayabilir ama yine de verdikleri yaşama sevinci ve yaydıkları pozitif enerji hatırına hoşgörüm sonsuzdur ve ğöğsümü gere gere imzamı atarım. Birlikte mutluyuz, Allah bozmasın!
Ve konuya da biraz uygun bir şiirle bitirelim yazıyı:
YOK DAHA NELER
madem beni düşünmüyorsun
lazım değil vazgeçtim
içimdeki çocuğa acı

arada bir
saçını başını okşayarak
kucağına al
sar sarmala
dizlerinde uyut
bari

". ben seni bilirim
   elin ayağın rahat durmaz"
   diyorsan

yok daha neler
çocuğun yanında
düşündüğün şeye bak