Bütüncül şiirde vefa

Benim yazmakta olduğum “bütüncül” şiirin önemli bir özelliği var: “Vefa duygusu” Sözlük anlamındaki sözcükler, şiirin oluşması için, hiçbir koşul öne sürmeksizin, hiçbir karşılık beklemeksizin sadece ve sadece “ bir şiirin oluşumuna katkı sağlamanın hatırı” için koşa koşa gelirler. Şiir olana kadar varolan sözlük anlamları ile, eğreti ya da anlamsız gibi durma riskini de göze alarak, bir edat gibi durarak şiirin oluşumuna katkı sağlarlar.Ama şiir olduktan sonra ortaya çıkan “bütün”, onları eli boş göndermez ve şiir ünvanı vererek; çoğaltarak, insanların dillerine, gönüllerine yerleştirerek ölümsüz kılar onları. Bu şiiri yazan şairler de, okurları da, şiire uygun düşen vefalı insanlardır. Bencil değil, birbirlerinin iyiliğini isteyen ve bu konuda hiç düşünmeden her zaman yanında olan güzel insanlardır.

ŞİİRİN BİRİMİ
Benim yazdığım şiirde, şiir olana kadar bütün sözcükler edat gibi. Şiir oluştuktan sonra sözcükler, bütünün verdiği anlamı kuşandığı için, şiirin en küçük anlamlı birimi dize ya da sözcük değil, doğrudan şiirin kendisi oluyor. Şiir oluşmadan önce hiçbir sözcük “şiir” olmadığı için, bütün oluştuktan sonra “şiirsel sözcük” ünvanı aldığı için, diğer şiirlerdeki gibi birimler bu şiirde yok. Benim şiirimde varsa eğer, şiirin en küçük anlamlı birimi şiirini kendisidir yani.

GÖSTERİŞSİZ VE YALIN
Şiirimin şaşaalı bir görüntüsü yoktur. Mütevazıdır. Ama okuduktan sonra sizi bir sıcaklık sarar. Tebessüm edersiniz, mutlu olursunuz , huzur bulursunuz.. Hani gösterişsiz ama çok iyi insanlar vardır. Güzel-çirkin değil, iyi insanlar. Güzelliklerini yaptıklarıyla belli ederler. Herkes için bir şeyler düşünür, faydalı olmaya çalışırlar. İlk baktığınızda farketmezsiniz onları. Ama öyle güzel şeyler yaparlar ve gönüllere girerler ki, artık kimse unutamaz onları.Benim şiirim de böyledir işte!

SAMİMİDİR
Yalın sözcüklerden yola çıkarak yeni söylemlere ulaşmak. gösterişsiz giysileriyle güzel işlere imza atan güzel insanlar gibidir.Temiz, pak, sade bir görünümle, kendi halinde mütevazı sözcüklerin, gönül birliğiyle toplandıkları ve eylemleriyle güzelliği, farklılığı ortaya koydukları şiiri türü.Şiirin ortaya çıkması için, sözcüklerin imece anlayışıyle (imge değil imece) el birliğiyle şiire omuz veren şiir anlayışı.Bu sözcükler şairin içinden çıkarak gelirler. Şairin kafasında, yüreğinde, yaşamın içinde biraraya gelen, elele tutuşup gelen sözcüklerin şair tarafından dillendirilmesidir. Zaten şairin içinde şiir olup geldikleri için, şairin yapacağı fazla bir şey yoktur. Hangi sözcük hangi sözcüğün yanında duracağını önceden seçip gelmiştir . Şairin işi kolaydır. Yeter ki şairin içi temiz olsun. Yüreği güzel olduktan sonra bu sözcükler güle oynaya şiir olurlar. Demek ki bütünsel şiir, güzel şairlerin işidir. Kıskanç, kin, kibir, nefret abidesi şairler bu şiiri yazamazlar. Yazmaya kalkarlarsa bu şiir onları çarpar.İçlerinde belirli bir insani sıcaklığı oluşturamayan şairler bu şiiri yazamazlar. Çünkü belirli bir sıcaklıkta oluşan bu şiir, yine belirli bir sıcaklığa sahip okur tarafından alımlandığında şiir tadı verir ve sevilir.İyi ve güzelin şiiridir bu şiir. Hiç kimse gocunmasın, gücenmesin.