Bu kasinti, bu kibir bu hava niye?

Her şey kendinle barışık olmakla başlıyor. Kendi kendine mutlu
 olmakla başlıyor.  İlk selamı, ilk tebessümü başkalarından bekleyip 
yüzünü asan insanlar olarak negatif enerji üretip var olan pozitif 
enerjiyi yani mutluluk enerjisini tüketmek yerine; herkes kendini ilk 
selamı vermekle görevli sayıp kendisiyle barışık olduğunu simgeleyen
 yüzündeki o tatlı tebessümü alarak olumlu enerjisini evrene yaymanın
 mutluluğunu yaşamalıdır.

Sabah kalktığında sağa sola sataşıp bela olan insanlar; akşama kadar
 kendine gelemeyip hep başkasının kendisiyle ilgilenmesini isteyenler; 
 ilgilenenlere de  bağırıp çağıran ,
 başı havada elleri arkada kasıla kasıla gezinip duran ve "Küçük dağları
 ben yarattım " edasıyla kendini bir şey sanan ,
kibir böbür abidesi tuhaf insanlar!

 İnsanlığın var olan ortak enerjisini tüketen, heba eden, dünyayı çekilmez.
 kılan insanlar! Sözüm en çok da sizlere.
 Biraz  tebessüm  lütfen. Ne bu şiddet bu
 celal!  
Bu kasıntı, bu hava, böbürlenme niye ki? 
Şu ölümlü dünyada yaşamı zehir etmeye 
ne hakkınız var?