AMAÇ ANLAMAK MI ANLAMAMAK MI?

Aslında şiir, insanın içinde yazılıyor. Kağıda dökülmesi sadece kalıcı olmasına yarıyor. Bu nedenle de şiir işçiliği denilen şairliğin en önemli eyleminin iki şekilde yapıldığını düşünüyorum. Birincisi, şiirin yazılmasından önce başlayıp şiirin yazılmasıyla sona eren işçilik. İkincisi ise, kağıda dökülen sözcüklerin uzun çalışmalarla şiir haline getirilmesi eylemi. Birincisinde yaşamın tüm evrelerinde, niyetten tutun da davranışlara, ilişkilere, doğaya, evrene şiirsel bir bakışla bakmak, yaşamın her alanını estetize ederek şiir gibi yaşamak esastır. Olayları, ilişkileri, insanı, doğayı yalansız- dolansız, çıkarsız gözlerle görmek ve böyle yaşamak. Şiirin, tüm insani sıcaklığıyla kucaklamak evreni; sonra da kalıcı olması açısından, daha doğrusu bu olayın, yaşantının bir anlık fotoğrafını çekmek gibi bir şey kağıda döküp, nesneleştirmek. Artık bu kağıda döktükten sonraki aşama, şiirle doğrudan ilgili değil. Şairin dilsel deneyimlerini kullanarak düzene koyma işi. Eğreti duran sözcükleri yerli yerine koymak. Hepsi bu kadar. Yani şiirin özünde, temelde bir yapı değişikliği yok. Ama ya şiiri içinde, yüreğinde yazamayanlar? Ellerinde kağıt kalem, tomar tomar kağıt harcayarak döktürürler bir şeyler. Kimseler anlamasın diye de, epey uğraşırlar hani. Böylece şiire derinlik kazandırdıklarına inanırlar. Kimseler fazla anlamadığı için de, ne kadar sanat dolu bir şaheser yarattıklarını ileri sürüdükleri sık sık rastlanılan bir durumdur. Amaç; evreni, yaşamı, doğayı anlamaksa, en yalın şekilde anlatmak gerek diyorum. Ama bunu yaparken de, şairin kendisinin yaşamı anlayacak ve kavrayacak kadar yetenek, bilgi, görgü ve sezgisi olmalı ki gördüklerini bize anlatabilsin. Görebilen biri de, gördüklerini anlatmak için can atacaktır elbet. Ve’’ nasıl yapayım da hepsini anlaşılır kılabilsem’’ diyecektir. Kapalı yazdığını sananlar da, bir şey görecek gözleri olmadığı için, daha doğrusu göremedikleri için anlatacakları bir şey de olmayacaktır. Onlar da, sözcükleri yap-boz yaparak sözcük cambazlığı ile şiir yazdıklarını sanacak ve kimseler anlamıyor diye de böbürlenip duracaklardır.