Sarılacak mıyız yine birgün birbirimize..!!!

     “Sarılmanın” kıymetini en iyi anlayan DEDELER ve AŞKI yüreğinde hisseden “yeni” sevgililerdir… Şöyle bir düşünün… Yaşlı komşularını; değer verdikleriniz vardır… TORUNLARI ziyaret edince onların sarılmalarını izleyin.! Gözlerinde parlayan “ışığı” görün. Bunun tarifi yoktur dostlarım. Yüreğinizde sevgi duygusu varsa HİSSEDERSİNİZ. Sizde izlerken “mutlu” olursunuz bu güzel TABLOYU..!,
 Birde bugüne bakıyorsunuz..! Sarılma duygusuna HASRET yaşlı insanlarımız… Uzaktan bakıyorlar EVLATLARINDAN daha çok sevdikleri TORUNLARINA.!
Yıllardır görmemişsinizdir arkadaşınızı, dostunuzu. Yolda karşılaşırsınız; Sevinirsiniz ama çekinirsiniz de! Gözlerinizde hüzünlü bir heyecan var sadece.. Ne garip ki elleriniz değil de YUMRUKLARINIZ TOKUŞUYOR..! Ve bunun acısını hisseder sevgi dolu yüreğiniz.! SARILAMAMAK duygusunun hüznünü yaşarsınız.!
  Her gün TV’nin karşısına geçersiniz. Merakla haberleri izlersiniz. Siyasi düşünceleriniz bile körelmiştir. Tüm merakınız koronadan kaç kişi öldüğüdür. Eksildiğini görmek istersiniz de mümkün olmaz. Kendi yalnızlığınızda içiniz sızlar da; kimseyle paylaşamazsınız yüreğinizin sesini.. Bu duygu sevdiklerinize SARILAMAMAK gibidir aslında..!
  Havamız ne kadar güzeldir Fethiye’mizin… Hele kordonda turlamanın zevki bir başkadır. İnsanları izlersiniz… Yakın durmamaya dikkat edersiniz… Bazen kinlenirsiniz de..! Maskesiz gördüğünüz insanlara bir şey diyemez de, nefret edersiniz.
  Leba leb dolu kongreler izlediniz günlerce… O zamanlar çok daha AZDI kaybettiğimiz insanlarımız… Hesaplar bile yaptınız o günlerde… Her ilden, her ilçeden ANKARA’ya  giden otobüsleri düşündünüz.! O partinin SEVDALISI olsanız da, yapılanların yanlış olduğunu siz bile hissettiniz…
Ama “DURUKLAŞTINIZ” be dostlar… İLGİLENME duygunuza bile bir şeyler oldu.! İlk günler sağlık bakanımızın konuşmalarını merakla beklerdiniz. Ya şimdi? Şimdi sadece kendinizi dinliyorsunuz. Nicelerimizi ölüm korkusu sardı. Hastanelerimizde çalışan arkadaşlarımızdan “DURUM” hakkında bilgi almak için çabalıyorsunuz.!!
Ve bir çoğunuz başımıza bu belayı SÜPER GÜÇLERİN bilerek yaptığına inanıyorsunuz. TV’lerde GETİR YEMEK gibi reklamlardan bıktınız… Zengin insanlarımız tabiki getirtiyor istediği yemeği… Ya işsiz, emekli veya az maaş alan insanlarımız.! Ve onları umursamaz siyasilerimizi görünce daha bir karanlığa gömülüyor duygularınız.!
 Zengin ile fakirin farkı kalmadı aslında. İkisinin de tek umudu AŞI.! AŞI DİLENCİSİ olduk aşı konusunda… “HIFZISIHA kapanmasaydı biz aşıyı çoktan bulurduk”  konuşmalarını çok duydunuz.! Ama siyasilere DUYURAMADINIZ sesinizi.!!!
Kiminiz bu satırları okuyunca BU NASIL KÖŞE YAZISI diyeceksiniz. Deseniz de yazdım işte… Önemli olan duygu dünyamızı yansıtmak değil mi? Yazdığım cümlelere yanlış diyebilir misiniz?
Ve siyasilerimiz birbirlerine hakaret etmeye devam ediyor. Her şeyi “BİR KENARA BIRAKIYORLAR DA”; bu duygularına GEM vurup BİRLİKTELİK düşüncesinde buluşamıyorlar.!
Ne diyebilirim ki..!!! Suskun duygu dünyam. Umudumu bende sizin gibi YİTİRMEK istemiyorum… Bir gün bende SARILMAK istiyorum sevdiklerime… DEDELERİN, AŞKI SEVDAYI yaşayanların korkusuzca SARILMALARINI istiyorum birbirlerine…
Umut diyorum UMUT
Sevgiyle kalın…..