BİR GÜZEL İNSAN.. HASAN SERTEL'İ KAYBETTİK..!

 “Nasıl çıkarız karanlıktan aydınlığa” demişti NAZIM..! Bugün yaşasaydı… vatanın düştüğü durumu görseydi NE YAZARDI’Kİ.?. Bir UMUT belirtisi olurmuydu dizelerinde? Veya şu güzel yurdumuzun geçmişini düşünerek MAHZUNİ gibi.. “sarı saçlım mavi gözlüm” der’de yüce ATAMIZA ağıtlarımı yazardı..? 
     Birkaç gündür inanın GÜLÜMSEYEN BİR YÜZ ARIYORUM etrafımda.. Ama ne yazık ki tüm yüzlerde bir umutsuzluğu okuyorum.. Sohbetlerde konuşulan tek konu “NE OLACAK ŞİMDİ”..? İnsanlarımızın bu konuyu açmasının tek nedeni var.! Konuştuğu arkadaşından-dostundan “İYİ OLUR İNŞALLAH” cümlesini duymak… Öyle ki kimse “İNŞALLAH” Lafını bile kullanmaz olmuş.. Hangi siyasi partiden olursa osun aynı düşünür olmuş halkımız.. “KİM GELİRSE GELSİN BU KARANLIKTAN BİZİ KİMSE AYDINLIĞA KAVUŞTURAMAZ” düşüncesi hakim duygularda..!
      Ama yine de devam ediyor yaşam… Bu arada GÜZEL insanları yolcu ediyoruz “sonsuzluğa”… Hepinizin bildiği HASAN SERTEL kardeşimi kaybettik…
      Hani bazen bir insanımızı kaybedince “MÜSTESNA BİR İNSANDI” cümlesini kurarız ya. Ve etrafımızdaki dostlarımız “EVET ÖYLEYDİ” diye hüzünlü bir şekilde onaylarlar bu cümleyi.. Ve iki gün önce gördüm ki hangi görüşten-düşünceden olursa olsun H. SERTELİ yolcu ederken sonsuzluğa; ”MÜSTESNA” kelimesi onun için kullanılıyordu üzgün bakışlarla..! 
       Çevreyle ilgili bir dairemiz de çalışırdı.. Ayrıldı Fethiye’mizin ilk emlakçılarından biri oldu.. İşinin gereğini yaptı.! Her konuda POZİTİF bir düşünceye sahipti.. AK partinin ilçe başkanlığını yaptı.. Particiliği kişisel menfaati için değil; halkımızın yaşamına bir şeyler katmak için kullandı.. Ayrım yapmadı insanlarımız arasında…
        Dün bir arkadaşımla Hasan Sertel’i konuşuyorduk. Birkaç gün önce bir hastanemizin bahçesinde görmüş onu..! Köyden gelmiş bir insanımıza yardım ediyormuş.. Onun yürümesine yardım ediyormuş.. Ve soruyormuş “BİR İHTİYACIN VARMI” diye.!
        İyiliksever bir ADAM GİBİ ADAMDI O.. Fikrini açık açık söyleyendi.. Bazen kızdırırdı.. “Hadi kolaysa şu konuyu yaz da göreyim seni” derdi.. Ve bende dillendirirdim yazarak o konuyu.. Bir mutlu olurdu ki sormayın..! “İşte gazeteci böyle olacak” diyerek lafları ile onurlandırırdı beni..!
        Şunu unutmayın dostlarım.. YAŞARKENDE-ÖLÜRKEN DE sevgi kazanıyor… Ne kadar kalabalıktı cenazesi ..! “Ne kadar çok seveni varmış” dedirtti hepimize..! İnsanlara SEVGİYİ SUNMANIN ödülüydü o kalabalık..
        Bir kez daha sevgi ile anıyorum o “can” insanı… Dilerim mekanı cennet olur.. İYİ İNSAN olmanın ödülünü mutlaka alır diye düşünüyorum.. Çünkü gün geçtikçe İYİ İNSANLAR azalıyor yaşamımızda..
       Ama her şey olacağına varıyor.. Ülkemiz insanı mutsuz.. Ve bir umut bekleyemiyor gelecekten. Dilerim yüce yaradan bizi idare edenlere yardımcı olur; KAYBOLMAYIZ KARANLIKLARDA..!

Sevgiyle Kalın…