Celal Bozkurt / Köşemden

AYDINLIK DÜNYA'DA KARANLIĞI YAŞIYORUZ

Celal Bozkurt / Köşemden

  • 3271

Mutluyduk… daha mutluyduk eskiden biz Fethiye’mizde. En azından biz bizeydik. Sokağa çıkınca.. çarşıda dolaşırken tanırdık birbirimizi .. “ Akşam size geliyoruz” derdik… Karşıdakinin yanıtını beklemeden..!!! Bilirdik ki sıcacık yürekler sevgi ile beklerdi bizi..mısır patlatılır..nohut da kavrulurdu bazen.. Elektrik de yoktu yakın köylerimizde… çıra yakardık elimizde yolumuzu bulmak için..! Ne kadar değiştik değil mi sevgili okuyucular.?.. Dünya’nın tüm nimetleri elimizin altında.. Evlerimiz var çok güzel….konakları var parası çok olanların…. Önlerinde pırıl pırıl yüzme havuzu… Yollarımız.. parke.. asfalt.!! Son model arabalar… eskiden sadece rakı.. bir de tekel birası içilirdi… şimdi raflarda onlarca çeşit içkiler… Bugün buradasınız.. yarın ABD’nin bilmem neresindesiniz? Uzakları yakın ettik.. sadece Çamköy’de yetişirdi “hıyar”.. domates.. şimdilerde yılın her ayında.. her yerde üretiyoruz.. Bırakın üretmeyi.. Rusya gibi birçok ülkeyi “doyuruyoruz”..! Daha neler neler var yaşamımızı değiştiren.. Hele şu cep telefonu denen meret “esir” aldı tüm duygularımızı..! bu cihaz kopardı bizi, bir zamanların o güzelim yaşamından.. Dünya elimizin altında… ulaşamayacağımız “ bir yer” yok… o güzelim sevda duygularımız bile.. bu küçük alet yüzünden basitleşti. Eski anlamını yitirdi.. telefon aşkları aldı yerini…. İnternet aşkları aldı… Göz göze bakışarak… gizli gizli buluşarak sevdanın tadını aldığımız günler çok gerilerde kaldı.. Esiri olduk elimizden eksik etmediğimiz oyuncağın.. karşıya değil; önümüze bakar olduk.. Ve misafirlerimiz geldi.. yerli yabancı… Kucağımızı açtık onlara… Evler yaptık onlar için… dükkanlar… mağazalar açmalarına yardımcı olduk.. kız aldık.. kız verdik.. uzaklarda akrabalarımız oldu.. Kazandık bu arada… yetmedi daha fazla kazanma peşine düştük.. inişli çıkışlı hale geldi yaşamımız…. Çabaladıkça “BİZİM İNSANIMIZDAN KOPTUK”…!!! Şimdilerde sokaklarda.. çarşılarda bile birbirimize rastlayamıyoruz? Kaç kişi akşam gezmesine gidiyor.. patlamış mısırlı sohbetleri yapabilen var mı..? İyi ki düğünler.. ölümler… askerlik yemekleri var da. Oralarda karşılaşıyoruz..!!! hasretle kucaklaşıp geçmişin güzelliklerini “yadediyoruz” ...!! Birçoğunuz belki bunlar da “ YAZILIR MI.?” Diye düşünüyorsunuz!! Ama orta yaş ve üzeri okuyucularımın yüzlerinde bir “mahzunluk” belirdiğini hissediyorum.. hatırlatmak istedim bazı şeyleri hatırlamak bile güzel bilir misiniz?? Mektup yazmayı unutmuştuk. İstedim ki size bir mektup yazayım burdan... yüreğimi anlatayım...! Yazdıklarımın kimi insanımızca basit görüleceğini bile bile!! Yaşıyoruz… kimimiz mutlu.. kimimiz mutsuz.. Ama inanıyorum ki birçoğunuz “geçmiş daha güzeldi” diyorsunuz.. Ve son cümlem.. “AYDINLIK DÜNYA’DA KARANLIĞI YAŞIYORUZ” hele bi düşünün..!!!

Yazarın Diğer Yazıları