Ahmet Günday: Beşkaza' nın sesi sustu..!..!..!

Onu taa Lise yıllarında tanıdım. İzmir Çınarlı Endüstri Meslek Lisesinde okulumuzun Türk halk müziği korosunu çalıştırıyordu. O zamanlar ülkemizde TRT hariç iki özel radyo vardı.. Polis Radyosu ve İzmir Çınarlı Radyosu..     Günde 4 saat ege bölgesine yayın yapardık.. Radyoyla tanışmam orada başlamıştı.. 
    Sevgili Ahmet Günday o yıllarda 3-4 plak çıkartmıştı. Ben GURURLA onun plaklarını çalardım radyoda.. Daha sonra “SENDE İŞ VAR.!” Diyerek beni İzmir radyosuna götürdü.. Rahmetli MAZLUM NUSRET KILIÇKIRAN’ a teslim etti.. Daha o yaşlarda MAZLUM ağabeyin ANADOLUDAN EZGİLER programının metinlerini yazmaya başlamıştım.. Bir yaşıma bakarlardı bir de yazdıklarıma… Gülümseyen yüzler görürdüm etrafımda…Avni Anıl.. Durmuş Yazıcıoğlu… Necdet Erdemli… Ziya İzgi; Türk halk ve Türk sanat müziğinin duayenleri dikkatle takip ederlerdi yazdığım programları… Ahmet ağabeyimde onlara karşı KASILIRDI… “BEŞKAZALI beyler bu çocuk BEŞKAZALI” derdi.
    İdolüm olmuştu AHMET GÜNDAY… Boş zamanlarımı İkiçeşmelikteki saz dükkanında onun yanında geçirirdim.. Steyşin vagon arabasının arkasına şarapları doldurur evine boşaltırdım. Severdi ağabeyim şarabı…!
    Üniversiteyi bitirip İzmir’e döndüm.. Bana sahip çıkan yine o oldu..  Beni kahramanlarda Tariş pamukyağı kombinasına Elektronikten sorumlu şef olarak atattırdı… “Bir yıl ...7 ay.. 20 gün” Tariş’te çalıştım.. Ve 12 eylül sonrası “CUMHURİYET gazetesi okuyor” diye attılar.. 
    Bana “Fethiye’ye git…” demesini hiç unutmam.. İlişkimi hiç kesmedim..  Her gelişinde kanal F’ de “Bizim sazımız.. Bizim sözümüz” programının konuğu olurdu.. “İçmeden gel Ahmet Abi” derdim dinlemezdi.. 
    Emekli oldu… Fethiye’ye geldi… Otel-pansiyon gibi bir mekan açtı… Ve bir gün üzgün bir şekilde ofisime geldi.. “Celal, ben Türkü söylemenin dışında hiçbir şey yapamam.. Bunu çok iyi anladım.. Hasan Özyer senin arkadaşın.. Lütfen ona telefon edelim.. Ben TRT’ ye geri döneyim” dedi.. Hasan kardeşim o zamanlar ANAP milletvekili..! Durumu anlattık. “Yarım saat sonra arayacağım” dedi.. Ve aradı kardeşim… “Ankara’ya gel… radyoya döneceksin” dedi.. Onun gözlerinden YAŞLARIN aktığına ilk defa şahit oldum.. TRT tarihinde geri dönen tek insandır Ahmet ağabey.. “Ben tek adamım” der de güldürürdü bizi…! Hasan beyi yaşamını değiştirdiği için ÇOK SEVERDİ..! 
    Yaş haddinden emekli oluncaya kadar TÜRKÜ SÖYLEDİ..! Ama Fethiye’ye biraz küskündü.. EZGİ’si ve AYDOST’ u ile yaşamını İzmir’de sürdürdü..! Türküler hariç tek dostu kadehlerdi.. Bazen telefonda konuşurduk.. “Bir gün Fethiyeliler benim heykelimi dikecek” diye serzenişte bulunmuştu birkaç ay önce..! 
    O güzel insanı sonsuzluğa yolcu ettik.. Anılar kaldı sadece geride… O bir Fethiye sevdalısıydı.. O gerçekten büyük bir SESTİ..! İzmir’de İBRAHİM TATLISES’in “Sen benden çok iyisin AHMET kardeş” dediğini hiç unutmam..!
    Sonuç olarak dostlarım SESİ ve YORUMU İLE FETHİYEMİZ ÇOK ÖNEMLİ BİR HEMŞEHRİSİNİ KAYBETTİ..! Onu yakından tanıyanların bana hak vereceklerini biliyorum. O gerçek bir BEŞKAZA’LIYDI… Dilerim mekanı cennet olur o güzel insanın...!
                                                                                       SEVGİYLE KALIN..!