Ülkemin üzerinden sanki buldozer geçmiş gibi…
Herkes isteksiz ve hevessiz…
Halbuki turizm sezonu gelmiş çatmış…
Turistler gelecek,
tabi gelebilirlerse,
Savaşmadan, tüm savaşların merkezinde kalmış yorgun bir ülke olarak yola devam etmeye çalışıyoruz. Hayatımızdan çıkardıklarımızın bir daha telafisi mümkün olmayacak. Örnek, uzunca bir süre neşeli şiirler, umutlu şarkılar, keyifli romanlar yazılamayacak…
Aileler bir arada kalabilmek adına daha fazla gayret sarfedecek… Aile, eş-dost, akraba gezmeleri de bırakılacak. Ekonomik sarsıntı büyüdükçe sıradan halkın sahip olduğu basit eğlenceleri, uğraşları da ellerinden alınacak. Cebir ve şiddete başvurmadan, eğlenceyi yasaklayan bir kanun çıkarmadan, halk kendi isteğiyle eğlenmekten,uğraşmaktan vazgeçecek.
Aksilikler henüz bitmedi…
İlerleyen dünya genişliğini kaybediyor ve çocuklarımızı dar bir alanda hareket etmeye zorluyor.
Gerçeğin kopyalanabildiği bu dünya da hakikatlerin peşinden koşmak don kişotluğa dönüşüyor.
İnsan için çember giderek daralmakta…
Böyle bir dünyaya isteksiz olmayı anlayabiliyorum. Ama yukarıda dedim ya, hayat aslında bizlere geniş bir alan tanıyor. Derinlik katmaksa bizim elimizde…
Hayatlarımızı bu dünyanın sığ sularında kolayca heba etmeyelim. Bunun için işe gençlere örnek olarak başlamalıyız. Ülkemizin her yerinde emekçi gençlerimizin moralini yükseltmeye kararlı olmalıyız. İnan hayatımızın merkezine dünyayı değil de kendimizi koyarak inanılmayacak bir ilizyonu bozmuş oluyoruz. Kendimizle barışık, kendimizle konuşkan, kendimizle şakacı olabilirsek. Zaman ve mekanı dilediğimiz gibi eğip-bükebiliriz.
Olsun sıkmayın canınızı bu da gelip geçer. Milletçe başımızı daha kötü belalara soktuğumuz zamanlarda oldu. Bununda üstesinden geliriz zorda olsa… Haydi köy kahvelerinde çay içmeye, yaşamlarımızı güzelleştirmek adına ne yapabiliriz az biraz da ona kafa yoralım.
Sevgiyle kalın, sağlıcakla kalın…
