'Kim bilebilirdi ki o konuşma son konuşma'

Kahramanmaraş merkezli depremler 11 ilde etkisini gösterirken, Osmaniye’de de 173 bina yıkılmış ve bin 10 kişi hayatını kaybetmişti. Depremin ağır hasara yol açtığı Osmaniye'de de asrın felaketinin yıl dönümüne sayılı günler kala yaşanan olaylar ve hayat hikayeleri yürekleri sızlatmaya devam ediyor. Acı kayıpları yaşayan onlarca insandan biri olan 43 yaşındaki Emine Aksu'nun evi de ailesine mezar oldu. Depreme çalıştığı çocuk bakımevinde yakalanan Aksu, bakımevinde kalan kimsesiz 3 çocuğun canını kurtarırken, 3 evladıyla eşini asrın felaketinde kaybetti. Depremin üzerinden 1 yıl geçmesine rağmen acısı taze olan Aksu, eşi ve çocuklarından bahsederken gözyaşlarına hakim olamıyor.

“Kim bilebilir ki o konuşmanın son konuşma olacağını”
Deprem olduğu gece çalıştığı çocuk bakım evlerinde bakım personeli olarak nöbette olduğunu belirten Aksu, eşi ve çocuklarının mezarı başında o anları anlatırken gözyaşlarına boğuldu. Konuşmakta güçlük çeken Aksu, “5 Şubat sabahı eşim beni nöbete bırakmıştı. En son ben 23.30’da eşim ve çocuklarımla telefonla görüşmüştük. Hatta Mehmet’im demişti ki, ‘Anne sabah gelirsen patates kızartması yapalım.’ Bende, ‘Tamam oğlum’ demiştim. Tabii bir umutla, sabaha kavuşmanın umuduyla telefonlarımızı kapattık. Kim bilebilir ki o konuşmanın son konuşma olacağını. Onların sesini son kez duyabileceğini ve sevdiklerinin son kez gözlerini kapatıp bir daha açamayacağını. Evet, hayat bundan ibaretmiş. Ve Pazar sabahı, 4.17. Hepimiz için anlamsız bir saat. Yerden böyle çok gürültülü bir ses, ne olduğunun farkında değiliz ve ben nöbetteyim. 2 çocuk, birisi 5, diğeri 8 yaşında. Ben onların odasına gidiyorum ve ilk önce o çocuklara sarılıyorum. Onlarla birlikte aşağıya iniyorum. Sonra kendi canlarıma ulaşmaya çalışıyorum. Orada ben 2 oğlan bir kız indirdim, burada da 2 oğlan bir kız yerlerinde yatıyor” dedi.