Fethiye'nin Unutulmuş Gelenekleri: Zamanın Tozları Arasında Kalmış Kültürel Hazineler

Etkinlik günü geldiğinde, büyük kazanlar kurulur ve ateş yakılırdı. Köyün gençleri, büyük tahta kaşıklarla keşkeği karıştırarak pişirme işlemini üstlenirdi. Döve döve pişirilen keşkek, zamanla kıvam alır ve nefis bir lezzete dönüşürdü. Bu sırada yaşlılar, dualar okuyarak hem yemeğin bereketli olması hem de köyün huzuru için dileklerde bulunurlardı.

Kazanın etrafında toplanan köy halkı, bir araya gelerek hem işbirliği yapar hem de sohbet ederdi. Keşkek pişerken, geleneksel Türk müziği eşliğinde halaylar çekilir, türkü söylenir ve bu ortamda gençler ile yaşlılar arasında güzel anılar biriktirilirdi. Bu sosyal etkileşim, köydeki bağların güçlenmesine yardımcı olurdu.

Pişen keşkek, genellikle dev kaselerde servis edilir ve herkes sırayla tabaklarına alarak yemeye başlardı. Keşkek, paylaşımın simgesi olduğu için, her aileye yeterli miktarda sunulurdu. Bu, dayanışma ve birliktelik duygusunu pekiştiren bir ritüeldi. Aileler arasında karşılıklı ziyaretler yapılır, birbirlerinin evlerinde yenen keşkek, köydeki sosyal yapının bir parçası haline gelirdi.