Muğla'nın Nadir ve Şifalı Bitkileri Yetişme Alanları ve Kullanım Yöntemleri

Muğla, zengin biyoçeşitliliğiyle sadece Türkiye'nin değil, dünya çapında önemli bir bölgedir. Endemik bitkiler, hem ekosistemin dengesinin korunmasına yardımcı olur hem de yerel halkın ekonomik yaşamına katkı sağlar. Ancak, bu bitkilerin korunması ve sürdürülebilir kullanımı büyük önem taşır. Yerel yönetimler, çevre kuruluşları ve bölge halkı, bu değerli bitkilerin korunması için iş birliği yapmalı ve biyolojik çeşitliliği tehdit eden faktörlerle mücadele etmelidir.

Fethiye Sığırcıkotu (Tuberaria lignosa)

Fethiye Sığırcıkotu (Tuberaria lignosa), Fethiye'ye özgü olan ve yalnızca bu bölgeye ait nadir bir bitkidir. Bu bitki, özellikle Fethiye'nin dağlık ve taşlık alanlarında, özellikle de yüksek rakımlı bölgelerde yetişir. Tuberaria lignosa, genellikle kireçli ve taşlı topraklarda büyüyen bir türdür. Bitkinin, mor veya sarımsı çiçekleri bulunur ve bu çiçekler tipik olarak yaz sonu ile sonbahar başında açar.

Fethiye Sığırcıkotu'nun Fiziksel Özellikleri: Fethiye Sığırcıkotu, genellikle 20-40 cm uzunluğunda olan, odunsu, çok yıllık bir bitkidir. Bu bitki, yaprakları ince, tüylü ve solgun yeşil renkte olup, dalları çok sayıda ve birbirine paraleldir. Çiçekler küçük, beş petalli olup, genellikle sarı tonlarındadır.

Geleneksel Kullanımı ve Tedavi Yöntemleri: Fethiye Sığırcıkotu, halk arasında bazı bitkisel tedavi yöntemlerinde kullanılmaktadır. Bu bitkinin bazı özellikleri, özellikle antienflamatuar ve antioksidan özelliklere sahip olduğu düşünülmektedir. Bununla birlikte, bu kullanım geleneksel halk bilgisine dayanmaktadır ve bu konuda yapılan bilimsel çalışmalar sınırlıdır.

Fethiye Sığırcıkotu'nun geleneksel olarak kullanıldığı bazı alanlar şunlar olabilir:

İltihaplı hastalıklar: Bu bitkinin, iltihap giderici özelliklere sahip olduğu söylenmektedir. Özellikle eklem ağrıları veya hafif inflamasyonlar için kullanıldığı bilinmektedir.

Sindirim sistemi sorunları: Geleneksel tıpta, bu bitkinin sindirimi rahatlatıcı özelliklere sahip olduğuna inanılmaktadır.

Koruma Durumu ve Araştırma İhtiyacı: Fethiye Sığırcıkotu'nun nadir ve yalnızca Fethiye bölgesinde yetişen bir bitki olması, onu biyolojik çeşitlilik açısından önemli kılmaktadır. Ancak, bitkinin habitatının kaybı, iklim değişiklikleri ve aşırı toplanma gibi tehditler nedeniyle bu bitkinin korunması önemlidir.

Muğla Çiğdemi (Colchicum muğlaense)

Muğla Çiğdemi (Colchicum muğlaense), Türkiye'nin batısında, özellikle Muğla il sınırlarında endemik olarak yetişen nadir bir bitki türüdür. Bu çiğdem, soğuk hava koşullarına dayanıklı olup, yüksek dağlık alanlarda ve serin iklimde yetişir. Muğla Çiğdemi, doğal yaşam alanlarında, genellikle dağların yamaçlarında, taşlık alanlarda ve orman kenarlarında bulunur. Çiçeklenme dönemi genellikle sonbahar aylarına denk gelir.

Muğla Çiğdeminin Fiziksel Özellikleri: Muğla Çiğdemi, diğer çiğdem türlerinden ayırt edilebilen belirgin özelliklere sahiptir. Çiçekleri, genellikle soluk mor veya beyaz renkte olup, zarif ve ince yapılıdır. Çiçeklenme dönemi sonbahar aylarında olur, ancak bu bitkinin yaprakları kış mevsiminde ortaya çıkar. Bu özellik, çiğdemin ilkbahar çiçekli türlerden farklı olarak mevsimsel bir adaptasyona sahip olduğunu gösterir.

Muğla Çiğdemi'nin toprak altı kısmı, yumru şeklindedir. Bu yumrular, bitkinin hayatta kalmasını sağlar ve kış mevsiminde zorlu hava koşullarına dayanmasına yardımcı olur.

Ekolojik Özellikler ve Yayılım: Muğla Çiğdemi, Türkiye'nin güneybatısında yer alan Muğla iline özgüdür ve bu bitki, yalnızca bu bölgedeki belirli yüksek dağlık alanlarda yetişir. Genellikle 1000 metre ve daha yüksek rakımlarda, soğuk ve nemli ortamları tercih eder. Tabiat koşullarına bağlı olarak, yerel ekosistemlerde nadir bir şekilde karşımıza çıkar.

Toksik Özellikler: Muğla Çiğdemi, Colchicum cinsi içinde yer alan bir bitki olduğundan, toksik özellikler taşıyan bir türdür. Tüm çiğdem türlerinde olduğu gibi, bitkinin tüm kısımları, özellikle yumruları, kolşisin adı verilen bir alkaloid içerir. Kolşisin, hücre bölünmesini engelleyen ve bu özelliği nedeniyle bazı kanser tedavilerinde kullanılan bir bileşiktir. Bununla birlikte, aynı bileşik yüksek dozda alındığında ciddi zehirlenmelere yol açabilir. Kolşisin, böbrek yetmezliği, mide bulantısı, kusma ve hatta ölüm gibi yan etkilere neden olabilir. Bu nedenle, Muğla Çiğdemi'nin tıbbi veya geleneksel kullanımında son derece dikkatli olunmalı, mutlaka uzman tavsiyesi alınmalıdır.

Geleneksel Tıp Kullanımı: Muğla Çiğdemi, tarihsel olarak bazı bölgelerde geleneksel tıpta kullanılmıştır. Kolşisin içeriği nedeniyle, bazı hastalıkların tedavisinde, özellikle iltihaplı hastalıklar ve romatizma gibi durumlarda kullanıldığı bilinmektedir. Ancak, bu kullanım genellikle halk arasında ve bilimsel olmayan yöntemlerle yapılmıştır. Modern tıpta, kolşisinin yalnızca belirli tıbbi durumlar için kontrollü dozlarla kullanılması gerektiği kabul edilmektedir.

Koruma Durumu: Muğla Çiğdemi, endemik bir tür olduğundan, yalnızca belirli coğrafi alanlarda bulunur. Bu da bitkinin korunmasını önemli kılmaktadır. Habitat kaybı, iklim değişikliği ve aşırı toplama gibi tehditler, bu bitkinin neslinin tükenmesi riskini artırmaktadır. Bu nedenle, Muğla Çiğdemi'nin korunması için yerel yönetimler ve doğa koruma kuruluşları tarafından önlemler alınması gerekmektedir.

Likya Kekiği (Thymus lycia)

Likya Kekiği (Thymus lycia), Türkiye'nin güneybatısında, özellikle Muğla ilinin Fethiye ilçesi ve çevresindeki Likya Yolu boyunca doğal olarak yetişen aromatik bir bitkidir. Likya Kekiği, adını aldığı Likya bölgesinde yetişen nadir ve değerli bir bitki türüdür. Bu kekik, özellikle kokusu ve şifalı özellikleri ile tanınır hem mutfaklarda hem de geleneksel tıpta yaygın bir şekilde kullanılır.

Likya Kekiğinin Fiziksel Özellikleri: Likya Kekiği, Thymus cinsine ait bir bitki olup, küçük, dik ve odunsu yapılı bir yapıya sahiptir.

Genellikle 20-30 cm boyunda, yoğun ve küçük yapraklarıyla dikkat çeker. Yaprakları, yeşil renkte olup, ince, aromatik ve tüylü bir yapıya sahiptir. Çiçekleri genellikle mor veya pembe tonlarındadır ve yaz aylarında açar. Çiçekler, kekik bitkisinin en karakteristik özelliğini taşıyan güçlü kokusunu yayar.

Yetişme Alanı ve Ekolojik Özellikler: Likya Kekiği, özellikle Fethiye çevresindeki dağlık ve taşlık alanlarda, Likya Yolu üzerinde ve bölgede yer alan doğal ormanlarda yetişir. Bu bitki, güneşli ve iyi drene olan toprakları tercih eder. Genellikle kireçli topraklarda ve deniz seviyesinden yüksek rakımlarda yetişir, bu da ona dayanıklılık kazandırır. Akdeniz ikliminin hakim olduğu bu bölgede, yaz aylarında sıcaklık artarken, kış aylarında ise ılıman ve yağışlı hava koşulları bu bitkinin sağlıklı gelişmesine olanak tanır.

Şifalı Özellikleri ve Kullanımı: Likya Kekiği, geleneksel tıpta antiseptik, antibakteriyel, antioksidan ve antiinflamatuar özellikleriyle bilinir. Bu özellikleri nedeniyle, birçok sağlık sorununa karşı kullanılmaktadır.

Likya Kekiği'nin bazı geleneksel kullanım alanları şunlardır:

Solunum Yolu Hastalıkları: Likya Kekiği, soğuk algınlığı, öksürük ve bronşit gibi rahatsızlıkların tedavisinde kullanılır. Özellikle kaynar suya eklenerek içilen kekik çayı, boğazı rahatlatır ve solunum yollarındaki enfeksiyonlarla savaşır.

Sindirim Sistemi Sağlığı: Likya Kekiği, sindirim sistemini rahatlatıcı özelliklere sahiptir. Mide şişkinliği, gaz ve sindirim sorunları için de kullanılır. Ayrıca iştah açıcı ve sindirim sürecini hızlandırıcı etkisi vardır.

Cilt Bakımı: Likya Kekiği'nin antiseptik özellikleri, cilt enfeksiyonları ve akne gibi problemlerin tedavisinde de faydalıdır. Ayrıca, ciltteki yaraların iyileşmesini hızlandırabilir.

Mutfaklarda Kullanımı: Likya Kekiği, mutfaklarda aromatik ve lezzetli bir baharat olarak tercih edilir. Kekik, özellikle et yemekleri, salatalar, çorbalar ve zeytinyağlı yemeklerde kullanılır. Bunun yanı sıra, zeytinyağı ile karıştırılarak çeşitli salata soslarında veya marinelerde de kullanılabilir. Aynı zamanda, pişirme sırasında yemeklere doğal bir aroma katmak için de ideal bir baharattır.

Koruma Durumu ve Önemi: Likya Kekiği, bölgedeki yerel ekosistem için önemli bir bitki türüdür. Ancak, doğal habitat kaybı, aşırı toplanma ve çevresel faktörler nedeniyle bu bitkinin varlığı tehdit altında olabilir. Bu nedenle, Likya Kekiği'nin korunması için bazı önlemler alınması gerekmektedir. Ayrıca, bitkinin ticari kullanımının arttığı bölgelerde sürdürülebilir toplanma yöntemlerinin benimsenmesi önemlidir.

Keçiboynuzu (Ceratonia siliqua)

Keçiboynuzu (Ceratonia siliqua), Akdeniz iklimine özgü, özellikle Muğla'nın güney kıyılarında, Marmaris ve Datça ilçelerinde yaygın olarak yetişen, baklagiller familyasından bir bitkidir. Keçiboynuzu, halk arasında "harnup" adıyla da bilinir ve bu ad, özellikle bölge halkı arasında yaygın kullanıma sahiptir. Keçiboynuzu, besleyici özellikleri, sağlık üzerindeki faydaları ve çeşitli kullanımları ile önemli bir bitki türüdür.

Keçiboynuzunun Fiziksel Özellikleri: Keçiboynuzu, uzun ömürlü ve büyük ağaç formunda gelişen bir bitkidir. Yüksekliği 10-15 metreye kadar ulaşabilir ve geniş, yuvarlak hatlı yaprakları vardır. Çiçekleri küçük, kırmızımsı tonlarda olup, tohumları ise kahverenginde, sert ve yenilebilir özellikteki meyveler şeklinde gelişir. Meyveler, genellikle 15-30 cm uzunluğunda, baklava biçiminde ve kabukları kahverengi renkte olup, iç kısmında tatlı, yenilebilir bir et barındırır. Keçiboynuzunun tadı, çikolata ve kahveye benzer, hafif tatlı ve lezzetli bir aroma taşır.

Yetişme Alanı ve Ekolojik Özellikler: Keçiboynuzu, sıcak ve kuru iklimleri seven bir bitkidir. Akdeniz bölgesine özgü olan bu bitki, Marmaris ve Datça gibi Muğla'nın güney kıyılarında bolca yetişir. Keçiboynuzu ağaçları, genellikle kaya ve taşlık alanlarda, zeytinlikler ve orman kenarlarında yetişir. Ağaç, sıcağa, susuzluğa ve kuraklığa oldukça dayanıklıdır, bu da onu Akdeniz ikliminde verimli bir şekilde yetişmesine imkan tanır. Yüksek tuzluluk ve kuraklığa dayanıklı olması, keçiboynuzunun bu tür ekosistemlerde kolayca adapte olabilmesini sağlar.

Sağlık Üzerindeki Faydaları: Keçiboynuzu, besleyici özellikleriyle dikkat çeker. Besin değerleri açısından oldukça zengin olan bu meyve, özellikle şu faydalarla bilinir:

Yüksek Lif İçeriği: Keçiboynuzu, lif bakımından zengindir. Bu özelliği, sindirim sistemini düzenleyici ve kabızlık problemine karşı yardımcı bir gıda olarak kullanımını sağlar. Aynı zamanda sindirim sürecini hızlandırır ve mide rahatsızlıklarını hafifletir.

Antioksidan Özellikler: Keçiboynuzunda bulunan polifenoller ve flavonoidler, güçlü antioksidan özelliklere sahiptir. Bu bileşikler, vücudu serbest radikallerin zararlı etkilerinden koruyarak, yaşlanma sürecini yavaşlatır ve hücre hasarını önler.

Kolesterol Düşürücü: Keçiboynuzunun içerdiği doğal şekerler ve besin bileşenleri, kolesterol seviyelerini dengeleyebilir. Yüksek kolesterolü olan kişiler için doğal bir destek sağlar.

Enerji Kaynağı: Keçiboynuzunun meyvesindeki doğal şekerler ve besin öğeleri, vücuda hızlı bir enerji kaynağı sunar. Ayrıca, düşük glisemik indeksi sayesinde kan şekerini hızlıca yükseltmeden enerji sağlar.

Vücudu Temizleme: Keçiboynuzunun antioksidan özellikleri, vücudun toksinlerden arındırılmasına yardımcı olabilir.

Mutfaklarda Kullanımı: Keçiboynuzu, özellikle sağlıklı atıştırmalıklar arasında popülerdir. Keçiboynuzunun meyvesi doğrudan yenilebilir ve lezzetli bir tatlı alternatifi sunar. Keçiboynuzunun tohumları ise, bazı geleneksel şurupların ve tatlıların yapımında kullanılır.

Keçiboynuzunun bazı mutfaklarda yaygın kullanım alanları şunlardır:

Tatlandırıcı: Keçiboynuzu, doğal bir tatlandırıcı olarak kullanılabilir. Çikolata ve kahve tadına benzer aroması sayesinde tatlılarda, sütlü tatlılarda veya içeceklerde kullanılabilir. Ayrıca, şeker yerine keçiboynuzu tozu kullanılabilir.

Şurup ve Pekmez: Keçiboynuzunun meyveleri, şurup ya da pekmez yapımında kullanılır. Geleneksel olarak, keçiboynuzundan yapılan bu şuruplar, özellikle soğuk algınlığı ve öksürük gibi durumlar için halk arasında yaygın şekilde kullanılır.

Bisküvi ve Ekmek Yapımı: Keçiboynuzu tozu, ekmek, bisküvi ve kek yapımında, sağlıklı bir alternatif olarak kullanılabilir. Çikolata benzeri lezzeti, tatlılara farklı bir dokunuş katar.

Keçiboynuzunun Tohumları ve Geleneksel Kullanım: Keçiboynuzunun tohumları, geleneksel tıpta da kullanılır. Tohumlar, özellikle mide problemleri ve bağırsak rahatsızlıklarının tedavisinde, geleneksel yöntemlerle kullanılmaktadır. Tohumlar genellikle öğütülerek toz haline getirilir ve çay ya da şurup şeklinde tüketilir.

Keçiboynuzunun tohumları, aynı zamanda bazı kültürlerde ağırlık ölçme amacıyla kullanılmıştır. Tohumlar, geleneksel pazarlarda, eşya ve hayvan satışlarında, ağırlık birimi olarak kullanılırdı.

Sığla Ağacı (Liquidambar orientalis)

Sığla Ağacı (Liquidambar orientalis), Muğla'nın Marmaris ilçesinde ve çevresindeki ormanlık alanlarda yetişen, endemik bir ağaç türüdür. Akdeniz ikliminin tipik bitkilerinden biri olan Sığla Ağacı, özellikle Marmaris ve çevresindeki dağlık bölgelerde doğal olarak yetişir ve bölge ekosisteminde önemli bir yer tutar. Sığla ağacı, hem biyolojik çeşitliliği destekleyen bir bitki hem de tarihsel olarak çok değerli bir kaynaktır.

Sığla Ağacının Fiziksel Özellikleri: Sığla ağacı, genellikle 20-30 metreye kadar boylanabilen, geniş ve kubbe şeklinde yayılabilen bir ağaçtır. Geniş yaprakları yıldız şeklinde, parmak benzeri loblarla ayrılır ve özellikle sonbahar aylarında sarı, kırmızı ve turuncu tonlarına bürünerek görsel bir şölen sunar. Ağaç, reçine salgılayan bir türdür ve bu reçine, ona özellikle tanınan bir özellik kazandırır. Sığla ağacının kabuğu, pürüzsüz ve gri-kahverengi tonlarında olup, zamanla pul pul dökülür.

Yetişme Alanı ve Ekolojik Rolü: Sığla ağacı, endemik bir tür olarak sadece Muğla il sınırlarında, özellikle Marmaris ilçesi çevresindeki dağlık ve ormanlık alanlarda yetişir. Yüksek nem oranı ve ılıman iklimi seven bu ağaç, sıcak yaz aylarında su kaybını en aza indirir ve orman ekosistemine katkı sağlar.

Sığla ağacı, orman ekosisteminde önemli bir rol oynar:

Biyolojik Çeşitlilik: Sığla ağaçları, ormanlarda çeşitli canlılara habitat sağlar. Özellikle böcekler, kuşlar ve küçük memeliler için beslenme kaynağı olur. Ağaçların meyveleri ve reçinesi, bazı hayvanlar için besin kaynağıdır.

Toprak Koruma: Sığla ağaçları, kök sistemleriyle toprağı sağlam tutar, bu da erozyonu önlemeye yardımcı olur. Dağlık alanlarda, özellikle meyilli arazilerde toprak kaymalarını engellemek için önemli bir rol oynar.

Hava Temizleme: Ormanlar, karbondioksit emme ve oksijen üretme kapasitesine sahip oldukları için, sığla ağaçları da bu ekolojik fonksiyonu yerine getirir ve bölgedeki hava kalitesine katkı sağlar.

Sığla Ağacının Reçinesi: Sığla ağacının en dikkat çekici özelliği, reçine salgılamasıdır. Bu reçine, özellikle tarihsel olarak çok değerli bir madde olarak kullanılmıştır. Sığla reçinesi, sıvı formda çıkarılır ve parfüm, sabun, ilaç yapımı gibi birçok alanda kullanılır.

Sığla reçinesi, geleneksel tıpta da yaygın olarak kullanılmıştır. Reçine, antiseptik, ağrı kesici ve anti-inflamatuar özelliklere sahiptir. Bu nedenle, geçmişte birçok sağlık sorununda, özellikle yaraların iyileştirilmesinde ve iltihap giderici olarak kullanılmıştır. Reçine, günümüzde de bazı doğal ürünlerde yer almaktadır.

Parfüm ve Kozmetik Ürünleri: Sığla reçinesi, kokusu nedeniyle parfüm endüstrisinde kullanılır. Tatlı ve odunsu bir aromaya sahip olan bu reçine, parfümlerde kalıcılığı artıran bir bileşen olarak işlev görür.

Sabun ve Doğal Temizlik Ürünleri: Antiseptik özellikleri sayesinde sığla reçinesi, sabun ve doğal temizlik ürünlerinde de tercih edilir. Cilt sağlığına faydalı olduğuna inanılır ve bazı sabunlar, sığla reçinesi ile üretilir.

İlaç Yapımı: Geleneksel tıbbın yanı sıra modern tıpta da sığla reçinesi çeşitli ilaçlarda, özellikle solunum yolu hastalıklarının tedavisinde kullanılır.

Ekonomik ve Kültürel Önemi: Sığla ağacı, özellikle ekonomik açıdan bölge halkı için çok değerlidir. Marmaris ve çevresindeki köylüler, sığla ağacının reçinesini toplayarak, bu reçineleri ticaret amacıyla satmaktadır. Yüzyıllardır bu ağacın reçinesi, bölge halkı için bir gelir kaynağı olmuştur. Bu ticaret, geleneksel iş kollarından biridir ve bazı köylerde bu iş hala devam etmektedir.

Ayrıca, ekoturizm açısından da sığla ağaçlarının bulunduğu ormanlar önemli bir çekim alanıdır. Doğal güzellikleri ve benzersiz bitki örtüsü ile bu bölgeler, yerli ve yabancı turistlerin ilgisini çeker.

Korunması ve Sürdürülebilir Kullanım: Sığla ağacının ekonomik ve ekolojik önemi göz önüne alındığında, türün korunması büyük önem taşır. Ağaçlar, orman yangınları, aşırı kesim ve çevresel bozulmalar nedeniyle tehdit altındadır. Sığla ağaçlarının korunması için, sürdürülebilir ormancılık uygulamaları ve ekosistem dostu üretim yöntemleri önemlidir. Reçine toplayıcılarının, ağacı hasar vermeden ve sürdürülebilir şekilde reçine toplaması gerekmektedir. Ayrıca, bu tür ağaçların bulunduğu ormanların doğal halinin korunması, ekosistemin dengesini sağlamak için gereklidir.

Muğla Karanfili (Dianthus muğlaensis)

Muğla Karanfili (Dianthus muğlaensis), Muğla'nın dağlık bölgelerinde yetişen, endemik bir bitki türüdür. Yüksek dağlık alanlarda doğal olarak yetişen bu bitki, estetik değeri ve ekolojik rolü ile oldukça önemli bir yer tutar. Muğla Karanfili, hem doğanın sunduğu güzelliklerin bir simgesi olarak hem de geleneksel kullanım alanlarıyla dikkat çeker.

Muğla Karanfilinin Fiziksel Özellikleri: Muğla Karanfili, çok yıllık bir bitki olup, genellikle 15-30 cm boylanabilen, yuvarlak hatlara sahip ve ince yapılıdır. Çiçekleri oldukça zarif ve dikkat çekicidir; pembe, mor veya beyaz renk tonlarında olabilir ve genellikle çiçeklerin ortasında koyu bir göz bulunur. Çiçeklerin yaprakları, karakteristik karanfil dokusuna sahip olup, genellikle etli ve yumuşak olur. Bu bitki, estetik açıdan çok cazip bir görünüme sahiptir, bu da onu süs bitkisi olarak yetiştirilen bir tür haline getirmiştir.

Yetişme Alanı ve Ekolojik Rolü: Muğla Karanfili, özellikle Muğla il sınırlarında bulunan dağlık ve kayalık alanlarda yetişir. Bu bitki, yüksek rakımlı ve soğuk iklim koşullarına dayanıklıdır. Genellikle kayalık yamaçlarda ve orman açıklıklarında bulunur. Kuraklık ve sıcaklığa karşı dirençli olup, sınırlı su kaynaklarına sahip ortamlarda da büyüyebilir.

Ekolojik olarak, Muğla Karanfili, bölgedeki biyoçeşitliliğin artmasında önemli bir rol oynar. Diğer bitkilerle birlikte, dağlık alanlarda ekosistemin dengesinin sağlanmasında yer alır. Çiçekleri, polinatörler, özellikle arılar ve kelebekler için besin kaynağı sunar. Bu da bu türlerin bölgedeki ekolojik döngüdeki rolünü pekiştirir.

Kültürel ve Geleneksel Kullanım: Muğla Karanfili, sadece estetik olarak değil, aynı zamanda geleneksel bitkisel ilaçlar ve doğal tedavi yöntemleri için de kullanılmaktadır. Özellikle kurutulmuş çiçekleri, otlar ve geleneksel tıbbın bir parçası olarak toplanır. Bu çiçeklerin, bazı hastalıkların tedavisinde yardımcı olmak amacıyla kullanıldığı bilinmektedir. Örneğin, solunum yolu hastalıkları, iltihap giderici özellikleri ve antibakteriyel etkileri nedeniyle bu bitki, halk arasında bazı sağlık şikayetlerinin giderilmesinde kullanılır.

Süs Bitkisi Olarak Kullanım: Muğla Karanfili, estetik değeri nedeniyle süs bitkisi olarak da yaygın şekilde yetiştirilir. Bahçelerde, balkonlarda ve peyzaj düzenlemelerinde dekoratif amaçlarla tercih edilir. Bitkinin renkli çiçekleri, birçok peyzaj tasarımına zarif bir dokunuş katar. Bunun yanı sıra, bu bitki, özellikle sonbahar ve kış aylarında çiçeklenmeye devam ettiği için, bahçelerde yıl boyu renkli bir görüntü sunar.

Koruma Durumu ve Tehditler: Muğla Karanfili, endemik bir bitki olarak doğal yaşam alanlarının daralması, iklim değişiklikleri ve habitat tahribatı nedeniyle tehdit altındadır. Dağlık bölgelerdeki insan etkisi, ormanların kesilmesi, tarım alanlarının genişlemesi ve turistik faaliyetler, bu bitkinin yaşam alanlarını tehdit edebilir. Bu nedenle, türün korunması için çeşitli çevre koruma önlemleri gerekmektedir.

Bitkinin sürdürülebilir bir şekilde toplanması, gereksiz zararların önlenmesi ve habitatlarının korunması bu türün geleceği için kritik öneme sahiptir. Ayrıca, bölge halkı tarafından bitkinin sadece geleneksel ilaçlarda değil, aynı zamanda turizm ve ekoturizm alanlarında da değerlendirilmesi, bu bitkinin korunması için faydalı olabilir.