Arşivde kayıp kalmış Fethiye anıları: Eski fotoğraflarla geçmişe yolculuk

1957 Fethiye Depremi ve Kızılay’ın Yardım Çalışmaları

24 Nisan 1957’de saat 21.17’de meydana gelen 6,2 büyüklüğündeki depremin ardından, yaklaşık yedi saat sonra 7.1 büyüklüğünde bir sarsıntı daha yaşandı. İkinci depremin 60 saniye sürmesi, yıkımı artırdı. Fethiye’de 4 bine yakın ev yıkılırken, 67 kişi hayatını kaybetti. Ancak ilk sarsıntının ardından halkın evlerine girmemesi, olası can kayıplarını büyük ölçüde azalttı.

Bu büyük felaketin ardından Kızılay, bölgeye hızla yardım ulaştırdı. Depremzedelere destek sağlamak amacıyla Türkiye genelinde bağış kampanyaları düzenlendi. Haziran 1957’de Çine’de gerçekleştirilen bağış toplama çalışmaları, halkın dayanışmasını ortaya koyan en önemli örneklerden biri oldu. Döneme ait fotoğraflar, Kızılay’ın Çine’de yürüttüğü bağış kampanyalarını ve halkın desteğini belgeliyor.

1880’lerin Fethiye’sinde Bir Yörük Evi

1880’lere ait bir fotoğraf, Fethiye’nin Eşen bölgesinde bir Yörük ailesinin yaşamını gözler önüne seriyor. Evin önünde bir halı tezgahı bulunuyor ve tezgahta kilim dokuma işlemi devam ediyor. Bunun yanında yün eğirmek için kullanılan çıkrık ve o dönemde yaygın olan tarım aletleri de dikkat çekiyor.

Fotoğrafın en ilginç detaylarından biri ise modern dünyaya göz kırpan gaz tenekeleri. Geleneksel Yörük yaşantısının ortasında yer alan bu metal tenekeler, bölgeye dışarıdan gelen etkileri gösteriyor. Karede, evin babası objektife doğrudan bakarken, anne ya da kızı yüzünü saklamayı tercih ediyor. Evin oğlu ise halı tezgahının arkasında duruyor. Bu fotoğraf, dönemin kırsal yaşantısına dair önemli ipuçları barındırıyor.

Göcek’te Madencilik Dönemi

Bugün yat turizmi ve doğasıyla ünlü olan Göcek, 1950’li yıllarda bambaşka bir kimliğe sahipti. O dönemde Göcek, önemli bir maden ihracat noktasıydı. Dağlardan çıkarılan krom cevheri, kamyonlarla Göcek İskelesi’ne taşınıyor ve buradan yurt dışına gönderiliyordu.

Bu döneme ait bir fotoğraf, madencilik faaliyetlerinin Göcek’te nasıl bir ekonomi yarattığını gözler önüne seriyor. Fotoğrafta görülen krom taşıyan kamyonlar, Göcek’in sanayi geçmişini hatırlatıyor. Turizmin başlamadığı bu yıllarda, bölge halkının geçim kaynakları arasında madencilik önemli bir yer tutuyordu.

1960’lı Yıllarda Fethiye-İzmir Otobüs Seferleri

Fethiye ile İzmir arasında yolculuk yapmak, günümüzde olduğu kadar kolay değildi. 1960’lı yıllarda Fethiye-İzmir hattında çalışan Fethiye Birlik otobüsleri, bölgenin ulaşım ağının temel taşlarından biri olmuştu. O yıllara ait bir fotoğraf, uzun yolculukların nasıl yapıldığını ve dönemin ulaşım koşullarını yansıtıyor.

Otobüslerde klima olmadığı gibi, yollar da bugünkü kadar konforlu değildi. Yolcular, dar ve virajlı yollar boyunca süren saatlerce süren yolculuklara alışkındı. Buna rağmen, otobüs seferleri sayesinde Fethiye ve çevresi İzmir ile ticari ve sosyal ilişkilerini sürdürebiliyordu.

1950’lerde Harmanda Bir Gün

1950’lerden kalan bir diğer karede, tarlada çalışan bir baba ve çocukları görülüyor. Tarımın bölge ekonomisinin bel kemiğini oluşturduğu bu yıllarda, hasat mevsimi aileler için en önemli dönemlerden biriydi.

Bu fotoğraf, o dönemde kırsal yaşamın nasıl şekillendiğini anlamak açısından büyük önem taşıyor. Harmanda geçirilen uzun saatler, toprağa olan bağı ve üretim kültürünü simgeliyor.

Fethiye’nin Adı Nereden Geliyor?

Fethiye, adını 1914 yılında şehit olan ilk Türk hava pilotlarından Tayyareci Fethi Bey’den almıştır. Osmanlı İmparatorluğu’nun ilk hava şehitlerinden biri olan Fethi Bey, görev sırasında uçağının düşmesi sonucu hayatını kaybetmiştir.

O yıllarda şehir, Meğri olarak anılıyordu. Fethi Bey’in anısını yaşatmak amacıyla, 1934 yılında şehrin adı resmi olarak “Fethiye” olarak değiştirilmiştir. Günümüzde Fethiye, sadece doğal güzellikleriyle değil, aynı zamanda bu tarihi mirasıyla da anılmaktadır.

Zamanın içinde saklı kalmış bir sahne, yılların tanıklığını taşıyor.

Sessizliğin içindeki hareket, Fethiye'nin eski günlerinden bir iz bırakıyor.

Bir anın donduğu kare, geçmişten bugüne uzanan bir Fethiye yansıması.