Evlilik de kültürel değişimde çok önemli. Hele de farklı kültürden birisi ile evlendi iseniz. Alışması zor ama alışınca da her iki tarafa kültürel zenginlik sağlıyor. Çocukları da o daha zengin kültür içerisinde şekillenmeye başlıyorlar. Ortaya iki tarafında kültürü ile yoğurulmuş daha farklı bir kültür çıkıyor.
Evlilik bir neslin temel taşıdır. Temel ne kadar iyi ise, o kadar sağlam nesil yetişiyor. İstatistikler gösteriyor ki; sigara için anne/babaların çocuklarının da sigara içme alışkanlığı olma olasılığı daha yüksek. Hırsızlık var ise, yalan söyleme alışkanlıkları var ise, bunların çocuklarında olma olasılığı daha yüksek.
Aile temelleri bu kadar önemli.
Ama maalesef devlet olarak bunun farkında değiliz.
Bir elektrikli motorsiklet kullanacak birisini kursa alıp, sınava tabi tutup ilave bir sürü belge isterken, bir nesil yetiştirecek ebeveynden sadece nüfus cüzdanı istiyoruz. Aslında o da olsa ne olur olmasa ne olur. Daha evliliğin ne olduğunu anlayamayacak, oy kullanma ehliyeti bile olmayan çocukları evlendiriyoruz ve sağlam nesiller bekliyoruz. Diken ektiğimiz tarladan gül toplayacağımızı zannediyoruz.
Evlilik gözümüzde o kadar basit oldu ki, çok sıradanlaştı. Ne evliliğe hazırlayacak bir okul ya da kurs var, ne de çocuk yetiştirmeye yönelik eğitim. Maalesef boşanma oranları her üç ailede bire kadar çıkmış. Boşanma süreci de ayrı bir eziyet. Hem çiftlere, hem de varsa çocuklara.
Bu konuda benim düşüncen evlenebilmeyi çok ciddi şartlara bağlayıp, bir evlilik ehliyeti alana kadar zorlaştırmak ama boşanmayı da bir o kadar kolaylaştırmak. Söylemesi hoş bir şey değil ama insanlar evlenirken boşanma şartlarını hazırlayarak evlenmeliler. Devlet bunu zorunlu kılmalı. Eşlerden biri boşanma istediğinde bir günde bitmeli. Tekrar birleşme süreci kurallara bağlanmalı. Boşanmış başka birisi ile evlenmek isteyenlerden ek belgeler istenmeli.
Sağlam nesiller ancak böyle yetiştirilebilir.
