UCUZ TATİL YAPMAK İÇİN 'TÜYOLAR!'

Diyelim tatile çıkacaksınız. Otele motele verecek paranız yok. Ya da var ama "dostlar varken para harcamaya ne hacet" diyorsunuz. Başlıyorsunuz tatil yörelerinde oturan dostlarınızı aramaya. Sonra hal hatır sormalar, ne kadar çok özlediğinizi söylemeler vesaire vesaire... Daha sonra sadede gelmeler ve tatil olayını yavaştan gündeme sokmalar... "Acaba ne yapsak ne etsek?" demeler, ağız yoklamalar... Sonunda yarımağız nezaketen " evimiz müsait, buyrun efendim, hiç olur mu başka yerde konaklamak" türünden davetlere balıklama atlamak ve cümbür cemaat soluğu tatil yöresinde yaşayan dostların evinde almak. Sarılmalar, koklaşmalar, tekrar tekrar sırtını aşağı yukarı sıvazlamalar( bu da yeni moda),” ohh “ deyip bir daha öpmeler falan...Yoldan gelirken 3TL'ye alınan pişmaniyeyi sunmak ve "azımızı çoğa sayın" diyerek durumu geçiştirmeler. Konuşmalar, gülüşmeler, ev sahibinin yaptığı bütün esprilere gülmeler... 15 gün kalınacak şekilde tatili ayarlayıp, her ihtimale karşın 1.000 TL para ile gelmek ama çok “yerinde” harcamak için azami dikkat göstermek , gerek olmadıkça çıkıntılık yapıp gaza gelmemek , olur olmaz zamanda para harcamamak. Eğer katkı yapılacaksa et, mangal , kömür vs 'yi karşıya yıkıp sadece kola, fanta, gazoz alınacağı zaman, " aman efendim hiç olur mu, bize de fırsat verin de mahçup olmayalım" türünden uyanıklıklar yapmak... 15 gün sonunda, 1.000 TL paradan sadece 200 TL harcamak geri kalanına da turistik çarşıdan kendilerine öte beri almalar. Vedalaşmalar, ağlaşmalar, sızlaşmalar... Tatil yöresinde yaşayan dostun anasını ağlatmak, doğduğuna pişman etmek ve karlı bir tatilin sonunda yuvaya dönmek...Seneye başka bir dostu bellemek pardon devreye sokmak için telefon rehberini karıştırmalar... İyi tatiller! Ve bir şiirimle bitireyim yazıyı: elim bir durum ele avuca gelmezdin bir zamanlar ne zaman uzatsam sana elimi sen ellere uzatırdın elini ne elim şimdi sen ele avuca gelmeye başladın bu sefer de benim elde avuçta bir şey kalmadı bu daha da elim!