ÖZGECAN'LA BİRLİKTE YAŞAMIN ŞİİRİ DE SÖNDÜ

“Dünyayı kadınlar yönetsin!” Özgecan da gitti. Bir yaşam daha karardı, söndü. Umutları, hayalleri vardı. Hepsi gitti. Annesi, babası, kardeşleri yandı tutuştu. Bizler buralarda bir iki gün konuşuruz ama bildiğiniz gibi “Ateş düştüğü yeri yakar.” Ailesi ve yakınları bu acıyı hep duyacaklar. Allah yardımcıları olsun! Özgecan da gidince yaşamın şiiri de gitti. Yaşamı şiire dönüştüremedikten sonra, Özgecanlar’ın umutlarını, hayallerini yaşatamadıktan sonra ardından ağıtlar yazmışsın ne fayda, kuru kuruya kağıtlar dolusu şiirler yazmışsın ne fayda. Hepsi boş! Tepeden tırnağa öyle sevgisiz bir toplum olduk ki, her birey ve her kurum bu sevgisizlikten nasibini alıyor. İşte bu satırları yazdığım sırada televizyondan birinin ciyak ciyak sesi geliyor. Aman Allah’ım bu ne çirkin bir sestir. Oysa sesini kısmıştım televizyonun ama öyle bağırıyor ki duymamak, duyup irkilmemek elde değil. Ve partilerin Salı Grup Toplantıları. Sanırsın ki Ortaçağ’ın gladyötörlerinin vuruştuğu arenalar. Çoluk çocuk bunları izleye izleye içlerinin derinliklerinde besleyip büyüttükleri kinlerini bir gün bir yerde bir masumun canına kıyarak hayata geçiriyorlar. Mademki gelecek için bir projeniz yok, bir umut yok, güzel bir haberiniz yok bırakın bu grup toplantılarını da çoluk çocuk kinle beslenmesin, bizim de kulaklarımız dinlensin yeter be! Göstermelik demeçler, tribünlere oynamalar, samimiyetsiz sevgi gösterileri artık sırıtmaya başladı. Kirlenmişiz hepimiz. Ve biz kirlendikçe olan çoluk çocuğumuza oluyor. Özellikle de kadınlarımıza kızlarımıza. Onlar ki bizim canlarımız, ciğerlerimiz. Yaşamı anlamlı kılan, yaşamı güzelleştiren can yoldaşlarımız. Toplum kirlendikçe, paraya pula, çıkara, üçkağıda bulandıkça kadınlarımıza kızlarımıza baskı üstüne baskı geliyor. İdam midam, kanun manun hikaye. Kısa vadede önerim, siyasetçiler televizyonlarda bir müddet konışmasın, en azından olaylar azalır. Uzun vadede önerim ise: Ülkeyi kadınlar yönetsin.(Birkaçı hariç tabii ki) Erkeklerin yönettiği bir ülkede hiç bir nane olmuyor. Nane dediysem anlayın yani. Görüyoruz işte. Kan, zulüm, işkence, Sadece ülkemizde değil, tüm dünyada kadınlar ele alsın yönetimi. Sevgiyle, şefkatle ve insanca yönetsinler dünyayı. Yaşasın kadınların yönettiği bir dünya! Yeter be!