Coşkun Karabulut / Kültür Sanat

ÖZBEKİSTAN' DAN BİR ŞAİR

Coşkun Karabulut / Kültür Sanat

  • 2429

 

Sizlere bu köşede sanat ve edebiyat üzerine birşeyler yazarken, arada bir dünya edebiyatından da bilgiler vermeye ve sanatçıları tanıtmaya çalışıyorum. Özellikle kardeş Türk Devletleri şair ve yazarlarından  tanışma fırsatı bulduklarımı daha önce bu köşede sizlere tanıtmıştım. Nitekim Azerbaycan' dan Nazile Gültaç, Ekber Ooşalı, Akem Khagan, Nevai Metin; Kazakistan'ı dan Gülnaz Fayzulla, Kasımhan Begmanov, Desbol İslam, Yanargül Kadirova; Özbekistan' dan Feragat  Jabbarova  ve K.K.T.C' den Dervişe Güneyyeli Kutlu gibi isimleri tanıtmıştım.

Bu kez yine kardeş ükelerden, Özbekistan' dan çok değerli bir şair ve gazeteci olan XOSİYAT RÜSTEMOVA' yı okurlarıma tanıtmak istiyorum. Tanışalı 1 yıl oldu ama geçen ay Adana' da 6/11/2018 tarihlerinde yapılan 3. Akdeniz Kentleri Sanat Buluşması etkinliklerinde yüzyüze tanışma fırsatımız oldu. "Unutulan Yıllar" adlı şiir kitabını da yanında getirmiş, sağolsun bana imzalı verdi. Kitabı bugün bitirdim. Tarzı benim şiirlerime çok yakın olduğu için şiirleri beni daha bir sardı, daha iyi anladım. Sizlerle de paylaşmak istedim.

XOSİYAT RÜSTEMOVA' 1971 Özbekistan doğumlu. Özbekistan Milli Üniversite mezunu. Kitap Dünyası gazetesi baş redaktörü halen. Çok sayıda kitabı var ve şiirleri  çeşitli dillere çevrilmiş olup, Cumhurbaşkanlığı tarafından madalya ile ödüllendirilmştir.

ÖRÜMCEK

Sevinçten kendini saldın mı ağa,

Ya seni sardı mı tasalı dünya?

Ne günah işledin- gözlerin yerde,

Bakarsın semaya bacaklarınla. (s.37)

ve Aynada şiiri:

Ağlayasım gelir kendimi görüp,

Ağlayasım gelir sözsüz, sessizce.

Şu gün hayatıma duruyor dolup-

Bende yok şu günden başka hiçbir şey.(s.31)

Ve 2 dizelik anlamlı bir şiir:

Bu dünyayı öğreniyorum

O dünyada yaşamak için. ( s.51)

Gelecek festivallerde kendisini ağırlamayı düşündüğüm XOSİYAT RÜSTEMOVA' nın şiirlerini zaman zaman sizlerle paylaşacağım. Kendisini tanımaktan onur duyduğum güzel şairimizin bir şiiriyle şimdilik yazımızı bitirelim.

Üstün gelmek zor kendimden,

Çok yoruldum,

Çok yoruldum,

Ben bu yenmek tufanında

Kalakaldım,

Kalakaldım,

Neden hatta ben kendime

Varamam hiç,

Varamam hiç,

Eyvah bugün gözlerime

Bakamam hiç

Bakamam hiç.(s.39)

 

 

Yazarın Diğer Yazıları