Coşkun Karabulut / Kültür Sanat

NABİGA

Coşkun Karabulut / Kültür Sanat

  • 1389

Komşu komşunun külüne muhtaç derler ya, şairler de birbirlerinin sözcüğüne muhtaç olsa gerektir ki; şair ve yazar dostum Orhan TEZ’in “NABİGA GÜNLÜĞÜ” adlı son kitabındaki “NABİGA” sözcüğü, epeydir düşündüğüm bir konuda imdadıma yetişti. Kitapta Orhan TEZ’in anlattığına göre NABİGA; soyunda yazar veya şair olmamasına rağmen kendisi şair ve yazar olan kimselere denilirmiş. Yaklaşık 10-12 yıl önce Adana’da yayınlanan YENİ ADANA gazetesinde yazarken, ŞİĞİR başlıklı bir yazı yayınlamıştım. Şair ve yazarlığın bir diploması ya da TSE Belgesi, ISO 900 gibi belgeleri olmadığı ve hangi yazının şiir hangisinin şiir olmadığını belirleyen ve değerini ölçerek Kalite Belgesi veren bir kurum olmadığı için, “Şiir yazdım” diyen herkesin yazdığını şiir olarak kabul etmemiz gerekir. Gerekir ama, bazen öyle şeyler geliyor ki önüme şiir diye, gülsem mi ağlasam mı bilemiyorum. Şiire birazcık hiyerarşi getirmek düşüncesiyle ŞİĞER başlıklı yazımda, estetik kaygı duymadan, şiirden başka her şeye benzeyen ama şiir formatında alt alta dizilmiş yazılara ŞİĞİR adını koymuştum. Bunları yazanlara da artık şair değil, ŞAĞİR denmesi gerektiğini söylemiştim. Şiir yazanlara şair; şiğir yazanlara da şağir denilsin diye yazmıştım. O zamanlar olumlu olumsuz epey de ses getirmişti. Orhan TEZ’in NABİGA’sını görünce çağrışımlar peş peşe gelmeye başladı ve bir sürü şair tanımı türettim. Şimdi bu NABİGA’dan türetilen şair çeşitlemelerine bir göz atalım, Orhan TEZ’e de dualarımızı ihmal etmeden. Tanıma göre NABİGA, soyunda şair, yazar olmayan ama kendisi şair, yazar olanlara denilirmiş. Bunu biliyoruz. Eğer bu soyunda şair yazar olmayıp da kendisi şairse ve yaşı da küçükse, hani sabi dedikleri yaşta ise bu şaire SABİGA; bunun biraz büyüğüne ABİGA; epeyce büyüğünün erkeğine BABİGA, kadınına MAMİGA denilebilir. Bir de yeteneği çok az olduğu için bir şiir yazabilmek için çırpınıp duranlar vardır. Bunlara ilham gelmez ama, sağdan soldan tırtıklayarak ha babam ha şiir yazmaya çalışanlar vardır. Sonunda şiir yazabilirler mi bilemem ama yine de bin bir umutla ha babam uğraşanlara HABİGA denilmesi uygun olur kanımca. Böylece bir NABİGA’dan kaç çeşit şair çıkardık: NABİGA SABİGA ABİGA BABİGA MAMİGA HABİGA Ya hiç yeteneği olmayanlara ne demeli? Adamcağızın zerre kadar şiirle ilgisi yok. Ama kendini şair sanıyor. Sansın zararı yok. Ama ne yapsa faydası da yok. Dünyaya üç defa daha gelse bir gram şiir yazacak yeteneği yok. Yani soyunda şair ya da yazar olmadığı gibi kendisi de şair, yazar olmayan ama ne yazık ki kendini şair ve yazar sanan, ne yapsa ne etse şiir yazamayacak olanlara ise NAHBİGA uygun olur mu bilmem.

Yazarın Diğer Yazıları